6. Ilma Rebakka Aalst

Ilma Rebakka Aalst

Het smaakte naar vieze puree die uit de woestijn kwam.

Er werd bijna geen woord gezegd aan tafel alleen of iemand nog eten wou. Ik keek om mij heen en zag naast mij Ben zitten als ik die naam nog goed heb kunnen onthouden. Zijn haar is zwart met kleine krulletjes maar ook glad haar. Het is denk ik een rustige jongen. De stilte knaagde. ‘’ Mag ik naar mij kamer mevrouw’’ Vroeg ik in de stilte. ‘’Nee, We wachtten tot iedereen klaar met eten is en dan gaan we kennismaken met elkaar’’ Zei de norse mevrouw. Oke, dat word dus heel saai wat een norse zeg mompelde ik zacht. De jongen naast mij hoorde wat ik zei en schoot in de lach. Gauw keek ik hem aan en zag een blik die ik zo vaak heb gezien heb bij Danney.

Het was een mooie zomerdag midden in de zomer. Op het grasveld speelde veel kinderen. Er kwam iemand naast mij zitten die ik nooit wenste meer te zien. Dat was Danney. ‘’ Hey moppie alles kids?’’ Zegt hij met de enge grijns. ‘’Ik had je toch vertelt dat het uit was en dat ik je nooit meer hoefde te zien na alles wat je mij heb aangedaan. Gore rotzak’’ Klonk mijn kwade stem. ‘’Nee, het is niet uit je bent voor altijd bij mij hoor je dat. Je doet echt alles en ook alles wat ik zeg’’ Op dat moment gaf ik hem een klap in zijn gezicht en rende weg. Kwaad kwam hij achter mij aan maar hij haalde mij niet in. Gelukkig dacht ik ben weer even veilig.


Het was warm weer buiten. Srry voor het klein stukje deze week komt er een grotere stuk.