``39``

‘Dean, ben je oké?’ Sam wil naar Dean toe lopen. Ik hou hem tegen. Het gaat te makkelijk. ‘het is een val’ zeg ik. Ik weet het zeker, het gaat echt veel te makkelijk. Nu twijfelt hij. ‘ik moet het wel doen’ ik bijt zo hard op mijn lip dat ik bloed proef. ‘dat is het!’ roep ik uit. ‘Sam, doe wat je zou doen. Ik moet iets anders afhandelen’ Sam wil het geweer aan mij geven maar ik weiger hem. ‘jij hebt er meer aan’ ik open de deur en ren door de gang. Hoe had ik zo dom kunnen zijn. Het was niet de clown waar ik me op had moeten richten maar de vrouw. En dan niet echt de vrouw maar dat boekje dat ze heeft. Ik moet het vernietigen.
‘Ik had al zo’n gevoel dat jij mij zou komen zoeken’ snel stop ik en draai me om. Het is zo donker dat ik niets kan zien. Er klinkt een klik en de lichten springen aan. Even knipper ik mijn ogen. Ik draai me om en nu pas zie ik dat er overal spiegels staan. ‘je lijkt sprekend op je moeder’ de stem komt van achter me en ik draai me om. Het enige die ik zie, is mezelf. ‘waar ben je?’ roep ik boos. Een lach. Ik draai me weer om. ‘je kunt me nooit vinden, lieverd’ de stem komt weer van een andere kant. ‘ik vraag me iets af’ de stem klinkt zacht. ‘hoe zouden je vader en broer er nu uit zien?’ de 2 spiegels die voor me staan vertonen nu 2 mannen. Mijn hart stopt even met kloppen. Ik kijk terug in dezelfde kleur ogen als die van mezelf. Alleen zijn ze niet van mij. Ik steek mijn hand uit en strijk tegen het glas. De 2 mannen lachen naar me. ‘mis je ze zo erg, dat je, je nu niet in zou kunnen houden’ ik bal mijn vuisten. Ze zijn niet echt. Ze zijn niet echt, het is maar magie. Ik bijt weer op mijn lip en proef het bloed. Een schreeuw doet me op kijken. ‘volgend mij, heeft een van de jongens de tanden van mijn lieve clown ontdekt’ de stem is lachend. Geamuseerd. ‘laat ze met rust, waarom doe je dit?’ er komt een gezicht in de spiegel. Ik draai me om en dan zie ik dat het gezicht in de spiegel zelf zit. ‘waarom niet? Zij zijn allemaal nog jong. Ik zag hoe ze van een jongen hielden. Elke van die meisjes, moest voelen om niet meer gelieft te zijn.’ ik besef me dat ze het over de tiener had. ‘waarom wij 3 dan?’ ze verdwijnt en verschijnt dan weer in een andere spiegel. ‘dat is het simpelste. Jij gaat 1 van de 2 verraden.’ Ik bijt hard op mijn kaken.