Nieuws slaat over tot paniek

In een cafeetje zitten de twee jongens aan een tafeltje.
Donny probeert zo veel als hij kan weinig te vertellen over de moorden en Rusland. Dat is nou niet iets waar hij echt trots op is.
Hij verzint een verhaal dat hij voor negen jaar is opgesloten in de Mexicaanse gevangenis en daarna is ontsnapt.
Sonny kijkt zijn ogen uit. 'How did you survive?' vraagt hij vol verbazing.
Donny kijkt even naar het tafeltje en zegt dat het went. 'After a few days you start to realise that you have to stand up and fight to survive.'
Donny wil het er eigenlijk niet meer over hebben en slaat gelijk over naar een ander onderwerp.
Donny vraagt dan: ‘Is the group still together?’
Sonny glimlacht en zegt dat iedereen buiten de stad is gaan wonen. 'Just like the summer of '69.' zegt Sonny.
‘Do you know how my family is?’ vraagt Donny dan.
Zodra het woord ‘family’ voorbij komt kijkt Sonny met een triest gezicht naar buiten.
Donny vreest het ergste.
Dan kijkt Sonny hem weer aan.
Donny ziet dat hij tranen in zijn ogen heeft. Donny hoeft het eigenlijk niet meer te horen. Er is iets verschrikkelijks gebeurd. Dat is al één ding dat zeker is.
Donny vraagt stotterend: ‘Sonny? W...What...What happened?’
Sonny kijkt weer naar buiten terwijl zijn tranen nog lopen.
‘Two weeks ago,' zegt Sonny, 'an explosion.’
Donny krijgt nu ook tranen. Hij voelt binnen in zich dat nu alles waar hij voor gevochten had, voor gedood had echt helemaal voor niets is geweest. Hij voelt zich leeg van binnen, helemaal leeg. Negen jaar vol angst, haat, liefde, risico en dood.
Dan zegt Sonny, terwijl hij verder over de tafel naar Donny hangt: ‘Donny...They only found four body’s... Jay is alive.’
Donny voelt de leegte weggaan. Jay leeft nog. Ergens is hij. Hij moet hem zoeken.
Donny haalt zijn tranen weg en stelt gelijk wat vragen aan Sonny.
Na nog een heel gesprek is Donny te weten gekomen dat het door Russen is gedaan en dat volgens de politie het iets met Donny’s vader heeft te maken, maar dat ze daar nog niet uit zijn. Het is alweer twee weken geleden, maar het lijkt wel gisteren.
Jay was niet thuis. Sonny was de avond van tevoren bij hen thuis. Hij was het vriendje van Daisy. Daarom is zijn verdriet ook zo groot.
Jay is bij zijn oom en tante in Miami. Hij logeerde daar toen het gebeurde. Dat is alles wat Sonny weet.
Donny is zijn vriend erg dankbaar.
Donny staat op en zegt dat hij moet gaan. Hij moet zijn broertje vinden.
Sonny had al contact met Jay gehad om het nieuws te vertellen.
Ook geeft Sonny Donny nog het adres van zijn oom en tante, want dat zou wel vergeten zijn.
Donny omhelst zijn vriend dan nogmaals en dan gaat Donny weg.

Miami. Dat is de volgende bestemming van Donny. Hij moet zijn laatste familieleden zoeken. Alles wat hij van zijn oom en tante, Andrew en Karen Fueller, nog weet is dat hij een sociaal werker is, dat zij huisvrouw is en dat ze vier kinderen hebben. Ashley, zij zal nu wel net zo oud zijn als Donny, Joey zal een jaar jonger zijn, Ruthie is nu misschien net zo oud als Jay en Josh zal iets jonger zijn.

In de wachtruimte van het vliegveld wacht Donny op het vliegtuig dat hem naar Miami zal brengen.
Hij zit bij het raam en kijkt eruit. Het waren toch de Russen. Zij hebben zijn familie vermoord. Zonder genade, zonder eer. Eerst moet Donny zijn broertje zoeken en hem veilig verbergen. Zodra dat is gebeurd, verandert Donny nog een keer in Garuda om de Russen en de Mexicanen te bestraffen. Daarna wil Donny helemaal opnieuw beginnen.

Donny pakt dan uit zijn binnenzak een foto. Het is de foto die op internet staat op de site van zijn vaders bedrijf.
Hij kan de foto nu wel dromen, maar toch heeft hij hem nodig om precies te weten hoe zijn broertje eruit ziet. Langzaam krijgt Donny weer tranen.