28. Gevonden!

Dagenlang gingen voorbij. Soms zaten we buiten, maar meestal in de bibliotheek. 's Avonds namen we boeken mee naar de leerlingenkamer en besturdeerden die. Na zes dagen zoeken en zoeken werd ons werk eindelijk beloond.

'Hebbes!', riep Dylan ineens. Britt viel achterover met haar stoel en mijn boek viel op de grond. We zaten in de bibliotheek en de bibliothecaresse was er niet. 'Wat heb je?', vroeg ik opgewonden en Britt, die overeind was gekrabbeld, en ik gingen aan weerszijden van Dylan staan, die voor begon te lezen:

Eeuwenlang bestond Zweinstein nog niet, maar het kastel weliswaar wel. Daar woonde een gezin van adel. 26 slaapkamers, 8 badkamers, 17 zitkamers, 4 keukens, 3 eetkamers en een gigantische hal namen het hele kasteel in beslag, samen met een kerker, waar ze gevangenen opsloten. Toen de families dochter ontdekte dat het een vervloekte kerker was met meerdere angstaanjagende wezens, werd de kerker gesloten en vanaf dat punt straal genegeerd.

We waren even stil. 'Dus we zijn in een vervloekte kerker geweest met vage wezens?', vroeg ik ongelovig. Dylan knikte en Britt beet zenuwachtend op haar onderlip. 'Waarom hebben we die wezens dan niet gezien?', vroeg ik. Dylan keek op van het boek. 'We waren er niet zo lang', antwoordde hij. Ik ging rechtop staan, knikte en zei dapperder dan ik was: 'Dan blijven we dit keer langer!'