Hoofdstuk 3; Let me help you~Niam.

NIAL:
Het was best eng geweest toen hij thuiskwam. Ik zat rustig, maar zonder aandacht te geven aan het programma, naar de televisie te staren en had net een zak chips gevonden. Ik had hem net geopend en hoorde toen een sleutel in het slot -de persoon was blijkbaar aan het rillen, want zo te horen kreeg hij de sleutel niet waar hij hoorde- daarna ging de deur open en nog geen seconde later hoorde ik ze weer terug dichtslaan. Ik wou gaan kijken wat er loos was en toen botste ik tegen Liam op. Ik vond het al raar dat hij er niet om lachte zoals meestal waneer we onhandig waren. Nee, hij duwde me van zich af en gromde wat onverstaanbaars om later de trap op te stormen! Zijn deur was niet dicht geslagen, deze stond nog op een kier toen ik boven kwam, maar ik hoorde wel een andere bonk. Nadien was gebleken dat het zijn gsm was. En dan nog een plof en dan snikken en gehuil, en toen pas kwam ik zelf recht. De chips interesseerden me helemaal niets meer, wat heel vreemd voor mij was. Het enige wat mijn gedachten kruiste was Liam! Als verdoofd liep ik trede na trede de trap op om te stoppen aan een witte houten deur met paarse accenten. Toen ik het hele verhaal weer opnieuw had afgespeeld in mijn hoofd, leek met minder erg dan het in het echt was, de beelden die bij deze woorden hoorden waren afschuwelijk om te zien. Na het nog eens overdacht te hebben viel het me pas op hoe uitgeput ik was en viel ik in slaap.