Carrot 17

'Eva, ik verbied het je om nog maar een keer met die jongen mee te gaan!' Ik had de deur nog amper achter me dicht gedaan, of ik hoorde mijn vader alweer schreeuwen. Tranen prikte in mijn ogen, en ik kreeg kippenvel op mijn armen bij het idee dat ik zometeen waarschijnlijk weer geslagen werd. Denderend kwam hij de trap af. 'Pap alsjeblieft niet doen.' pets... het geluid klonk nog eeuwen na en galmde door de gang. 'Wat moet je met die jongen?' vroeg hij. 'Papa hij maakt me gelukkig.' 'Ik wil niet meer dat je met hem omgaat,' Pets...
Ik holde de deur uit. Had hij het dan niet in de gaten? Niet in de gaten dat ik met hem minder aan Maaike dacht. Niet in de gaten dat ik met hem gelukkiger was. Niet in de gaten dat ik met hem meer lachten. Niet in de gaten dat hij mij mishandelde. Daar schrok ik van. Mishandelde hij mij? mijn vader? Ja waarom sloeg hij me anders. Waarom gunde hij het mij niet om gelukkig te zijn. Dat is toch mishandeling? Moest ik naar het politiebureau gaan. Uren lang liep ik op straat te piekeren.

Ik was gewoon het politiebureau ingelopen. Hoe had ik het in mijn hoofd gehaald? Hoe had ik het ooit in mijn hoofd gekregen om mijn vader aan te geven. Aan te geven voor kindermishandeling. Was dat normaal? moest je dat doen als dochter? In ieder geval luchtte het op.

Ik haastte me naar de X-factor studio's. Bootcamp was volop aan de gang, en ik mocht even gaan kijken. 'Louis!' ik vloog hem om de hals. 'Hoe is het?' Er stonden vijf jongens achter hem. 'Dit zijn Harry, Liam, Niall en Zayn, en wij zijn vanaf nu One direction.'