Linked by the Scarf. 1
Vorige keer:
Ik volg de jongen en zonder het te beseffen, kom ik middenin de stad terecht en verlies hem uit het oog. Daar sta ik dan, middenin het stad met een sjaal die iemand verloren is. Enkel het beeld van zijn achterkant is in mijn hoofd ingeprent.
Deel 2
Ik doe mijn kamerjas om en ga naar mijn kamer. Ik neem de sjaal en bekijk hem. Grijs, dunne stof. Niet echt warm dus. Langzaam breng ik de sjaal naar mijn gezicht. Een hemelse geur dringt in mijn neusgaten. Alles om me heen verdwijnt. Ik sluit mijn ogen en zie een beeld voor me verschijnen. De jongen zijn achterkant. Hij draait zich om en lacht naar me. Donkerbruin haar, een mooie glimlach en wangen met kuiltjes. Hij lacht zijn witte tanden bloot, die niet volledig recht staan. Ik neem de geur in me op en open mijn ogen. Ik leg de sjaal mooi weg en sta recht. Ik doe een trainingsbroek en een T-shirt aan en ga dan naar beneden.
'Hey, Sunehry', wordt ik vrolijk begroet door Isa. Dieter zegt eens "yo" en Philippe zegt niets. Zo ken je direct de namen van mijn drie andere kotgenoten. Ik plof neer aan tafel en bedien mezelf van eten.
'Nog een beetje?' vraagt Jeanne, onze kotmadam.
'Nee nee. Ik heb meer dan genoeg', zeg ik. Ik begin druk te praten met Isa. Na het eten gaan we allemaal naar onze kamers en beginnen te studeren. Na ongeveer anderhalf uur gestudeerd te hebben, geef ik er de brui aan en plof neer op bed. Al die leerstof krijg ik er toch niet in nu. Ik steek mijn oortjes in en geniet van de muziek, die dan door me heen gaat. Met mijn muziek op de achtergrond, val ik in slaap.
Er zijn nog geen reacties.