Expecto Patronum. • Two.

Ik sluit mijn ogen en concentreer me op de zachte trillingen die worden veroorzaakt door de wielen van de trein. 'Vájen, hier ben je dus.' Ik schrik op en kijk recht in het gezicht van Ella, een van mijn kamergenoten. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Eigenlijk is Ella meer dan alleen een kamergenoot. Al vanaf de eerste keer dat ik haar sprak heb ik haar heel erg gemogen. We hebben elkaar steeds beter leren kennen en ondertussen is er een hele hechte vriendschap tussen ons ontstaan. Als ik heel eerlijk ben zou ik me geen leven op Hogwarts voor kunnen stellen zonder haar. 'Ik heb zo lang naar je gezocht. Niemand wist waar je uit hing. Het was erg vermoeiend, maar gelukkig zag ik je uiteindelijk zitten.' Met een grote grijns op haar gezicht gaat Ella op het bankje tegenover mij zitten. Ik grinnik even. 'Stel je niet aan. Je hebt me nu toch gevonden?' Hoofdschuddend kijk ik haar aan. Ze is altijd al heel goed geweest in overdrijven. Ella haalt haar schouders op en kijkt naar buiten. Ik volg haar voorbeeld. Zo blijven we een groot gedeelte van de reis zitten. In stilte, maar het is geen ongemakkelijke stilte.
Het landschap waar de trein doorheen raast begint steeds natuurlijkere vormen aan te nemen. We moeten nu al mijlenver bij de bewoonde wereld vandaan zijn. Dit betekend dat het niet lang meer zal duren voor we op onze bestemming aankomen. Ik word vrolijk als ik denk aan het schooljaar dat komen gaat. De meeste lessen zijn vrij interessant en hoewel ik net als alle andere leerlingen niet al te blij ben met de grote hoeveelheden huiswerk die we soms op krijgen ben ik blij dat de vakantie voorbij is en school weer begint. Alles is tenslotte beter dan thuis zitten.

Ik hoop dat deze ook leuk is?