Living forever 7.2

Max

Ik was verbaasd toen Jay me opbelde en me vertelde dat Tom en Sivas hart terecht waren. Nathan rent zwijgend met me naar huis en als we naar binnen stormen ligt een rokende Siva op de bank en zit Tom met zijn handen in zijn haar.
‘Hoe is het met hem?’ vraagt Nathan meteen aan Jay, maar ik zie hoe hij zijn handen tot vuisten knijpt in de hoop zijn woeden onder controle te houden.
‘Tom had gelukkig zijn hart in brand gestoken,’ zei Jay. ‘Er ontstond een vuur in zijn borst en nu rookt hij alleen nog maar.’ Ik werp een blik in het gat op Siva’s borst en zie dat zijn hart al weer op zijn plaats zit en klopt en dat zijn ribben en huid langzaam terug groeien.
‘Tom?’ vroeg ik. ‘Zullen we buiten even praten?’ Tom schut zijn hoofd.
‘Ik ga niet weg voor hij wakker is,’ fluistert hij. Nathan kijkt verbaasd op en ik zag hoe hij boos wilde blijven maar het niet kon.
‘Siva vergeeft het je,’ zei hij zachtjes. We keken allemaal verbaasd op. ‘De natuur voelt dat hij je vergeeft, misschien kan hij ons al horen.’ Maar Siva word nog niet wakker. Het roken van zijn borst stopt en zijn huid groeit dicht, maar Siva geeft niet het idee dat hij al snel bij kennis komt.
‘Waarom deed je het eigenlijk?’ flapt Nathan ineens uit. Het werd stil en Tom haalde zijn hand door zijn haar.
‘Ik weet het niet,’ fluisterde hij uiteindelijk. ‘Ik was mezelf niet meer. Het leek wel alsof er iets duivels in me naar boven kwam, iets dat al heel lang een deel van me is, maar dat ik altijd onderdrukt heb.’ Er rolde een traan over zijn wang. ‘Dus eigenlijk was ik mezelf wel. Ik heb iets duivels en duisters in me.’
‘Wat is er precies gebeurd?’ vroeg ik voorzichtig.
‘Dat blonde meisje van school is er gebeurd,’ zei hij zachtjes.
‘Ze is dood?’ vroeg Jay geschrokken.
‘Nee,’ zei Nathan. ‘Hij heeft alleen haar bloed gedronken. De bomen bewonderde je zelfbeheersing van je bloedlust.’
‘Aan de zelfbeheersing van je woede moet je nog werken,’ merkte Jay op. Tom kromp in elkaar, maar knikte.
‘Ik heb haar laten vergeten wat er gebeurd is en haar laten gaan,’ zei hij zachtjes. ‘Maar Siva was woedend, noemde me ziek… ik werd boos en viel hem aan. Het volgende moment had ik zijn hart in mijn handen… Ik wist niet wat er met me aan de hand was en rende weg. Toen ik weer bij zinnen kwam besefte ik dat ik zijn hart in brand moest steken zodat het terug in zijn lichaam zou groeien. Dat heb ik gedaan en toen ben ik terug naar huis gegaan.’ Jay stond op, ging naast hem zitten en sloeg een arm om hem heen. Een woordenloze vergeving, maar Tom duwde hem weg. ‘Ik ben iets duisters!’
‘Nee,’ fluisterde Siva zachtjes. ‘Je hebt iets duisters in je, maar het is maar een klein deel van jou. De rest is puur en goed. Ik had dat ook in moeten zien toen ik jou beschuldigde. Het spijt me dat ik je uitschold.’
‘Je hebt al het recht om me nu uit te schelden,’ zei Tom zachtjes.
‘Daar heeft hij wel gelijk in,’ zei Nathan met een klein glimlachje op zijn gezicht die verraadde dat hij heel wat namen voor Tom had bedacht in de 300 jaar dat ze elkaar kenden.
‘Nathan!’ zei iedereen geërgerd. Terwijl ik er niet aan probeerde te denken hoeveel namen hij voor mij bedacht had.