Twenty one

2 weker zijn er voorbij gegaan.
Het leek echt zoooo snel te zijn gegaan.
Ik heb met Fred en George veel in de sneeuw gespeeld en allerlei soorten snoep samen met ze geprobeerd.
Ook heb ik ze in een brief verteld wat ik allemaal voor kerst heb gekregen.
Veder heb ik 6 boeken uitgelezen.
Waaronder mijn leesboeken die ik van mijn moeder meegekregen had.
Ailene ligt op de ziekenzaal. Ze heeft haar been gebroken tijdens het schaatsen op het grote meer.
Aislyn is er helemaal kapot van dat ze nu 'alleen' is op de slaapkamer.
Niet wetende dat ik er ook nog gewoon ben, maar goed. Zij is ook een van een tweeling, dus ik snap haar gevoel heel goed.

Ik sta weer op het station te wachten op de trein.
Kohaku en Ravyn komen weer terug van de vakantie.
Ik sta met mijn jas en sjaal te blauwbekken en er komen wolkjes uit mijn mond als ik uitadem.
Als de trein er is komen er enorm veel mensen de trein uit.
Ik zoek Kohaku en Ravyn en na een paar minuten heb ik ze gevonden.
Ze hadden allebei dezelfde sjaal aan als ik.
Kohaku had krullen in haar haar laten maken en ze was er nogal trots op.
Ravyn was geen spat veranderd. Ze nam afschijt van haar broer, die klassenoudste dingen moest doen (haar woorden) en we liepen weer naar het kasteel terug, wat nu veel langzamer ging, omdat ze allebei grote koffers bij hadden alsof ze een jaar weg waren geweest.

Toen we weer in de leerlingenkamer aankwamen zagen we dat het haardvuur aan was gestoken.
"Aah heerlijk!" zei Kohaku en ze ging met haar achterste naar het vuur staan.
Ravyn en ik gingen op de grote stoelen zitten en Kohaku op de grond.
"Oke, ik wil alles weten wat er allemaal gebeurt is toen ik weg was." zei Kohaku en ze keek me hoopvol aan.
"Uhm.. nou... niet echt veel." zei ik terwijl ik in het vuur keek.
"Ik heb veel gelezen... en met... Fred en George sneeuwpoppen gemaakt." zei ik, en het laatste zei ik iets zachter.
"Wat!" riep Kohaku en ze ging recht zitten.
"Fred en George?!"
Ik knikte.
"Waren die dan nog op school?" vroeg Kohaku.
"Blijkbaar wel hea." zei Ravyn en Kohaku keek haar chagerijnig aan.
Ik keek nog steeds in het vuur.
"Er is nog iets..." zei ik.
"Wat dan?" vroeg Kohaku, die Miku pakte die langs kwam.
"Ik heb een soort van adres van ze gekregen." zei ik en ik keek Kohaku nu wel aan.
"En als ik daar aan schrijf komt het bij hun aan, waar ze ook zijn."
Kohaku's ogen gingen ongelofelijk ver open staan en haar mond viel open.
"Weet je wat dat betekend Lyne?" vroeg ze zacht.
Ik keek van haar naar Ravyn en weer terug.
"Dat betekend dat ze verliefd op je zijn!"