Expecto Patronum. • One.

Ik kan de vrolijke stemmen die de benedenverdieping vullen zelfs in mijn slaapkamer horen. Hoe hard ik ook mijn best doe om het uit te sluiten, ik kan er niet aan ontkomen. Nog vijf minuten, dan is het tijd om te vertrekken. Mijn koffers staan al klaar. Hoewel het niet aan me te zien is verheug ik me erg op de terugkeer naar Hogwarts. Voor mij is Hogwarts mijn thuis. Dit belachelijk grote huis waarin ik in de vakanties gedwongen moet wonen samen met mijn ouders en mijn broer en zus kan mij gestolen worden. Ik geef er niets om. Dit zelfde geld voor mijn familie. En zij denken precies hetzelfde over mij.

Met een opgeluchte zucht open ik mijn ogen. De klassiek ingerichte woonkamer van mijn ouderlijk huis waar ik enkele seconden geleden nog in stond heeft plaats gemaakt voor het drukke perron van waar de Hogwarts Express over een klein half uurtje zal gaan vertrekken. Snel laat ik de arm van mijn vader los en loop ik bij mijn familie vandaan. Ik neem niet de moeite om hen gedag te zeggen. Het is al erg genoeg dat ik mijn vader moest vasthouden om naar het perron te kunnen verschijnselen, ik wil liever niet langer dan nodig bij hen in de buurt zijn.
Als ik mijn koffer met veel moeite de trein in heb getild en de geluiden van de vele opgewonden studenten mijn oren vullen, verschijnt er een kleine glimlach op mijn gezicht. Ik voel me gelijk een stuk beter op mijn gemak nu ik me weer begeef onder mijn klasgenoten. Natuurlijk is school ook voor mij niet altijd even makkelijk en ben ik nou niet bepaald populair, maar alles is beter dan de constante veroordelingen en beschuldigingen van mijn ouders. Mijn koffer achter me aan slepend ga ik op zoek naar een lege coupé. Onderweg begroet ik een paar bekende gezichten, maar ik zie niemand waar ik deze treinreis mee wil door brengen. Ik prop mijn koffer in een bagagerek van een lege coupé en plof neer op de zachte leren bank. Het liefst zou ik languit op het bankje gaan liggen maar ik houd me in en leun in plaats daarvan enkel met mijn hoofd tegen het raam. Op het perron nemen de laatste kinderen nog afscheid van hun ouders. Als zij ook ingestapt zijn voel ik dat de trein langzaam in beweging komt.
Op naar Hogwarts.

Ik durfde het eerst niet te activeren omdat ik bang ben om jullie teleur te stellen. Maarja, de eerste paar hoofdstukjes zijn meestal niet de allerbeste, toch? (: