~9~Louis Tomlinson

Harry had me naar een kleine, knusse kamer gebracht. Een aantal stoelen en een bankstel vulden de weinige ruimte die er was op en twee deuren leidden naar nog onbekende ruimtes. Ik liet mijn blik door de kamer zwerven, aan één wand hingen foto's. Veel foto's. ik slenterde er heen en keek.
Ik zag mezelf. Mezelf en Harry. Samen.
Tientallen ogen staarden me lachend in de camera aan. Ik zag mezelf met een arm om Harry's schouder, op een klein rood fietsje, in een zwembad, bij een diploma uitreiking en zo ging het maar door. Op tientalle foto's zag ik mijn warrige haar en blauwe ogen. Ik droeg Tom's en streepjes shirt's vele met bretels. Maar op minstens zoveel zag ik Harry staan en veruit de meeste foto's waren van ons samen. Ik keek mijn ogen uit en zag hoe gelukkig ik was geweest, hoe gelukkig ik samen met Harry was geweest. Een brok verscheen in mijn keel.
Schuifelende voeten achter me waarschuwden dat Harry aan was komen lopen. Ik draaide me om en glimlachte naar hem. Hij grimaste terug en gebaarde vaag naar de foto's. 'Dat zijn wij.' Ik staarde hem aan. 'Serieus?' Hij lachte en staarde naar de foto's, een glimlacht trok over zijn gezicht, maar vervaagde net zo snel weer. 'Wij samen' mompelde hij. Ik zag dat hij het moeilijk had en sloeg een arm om zijn schouder. Zo bleven we een tijdje staan.
Op een gegeven moment voelde ik dat hij zijn schouders rechtte, hij schudde voorzichtig mijn arm van zijn schouder en wenkte me door een van de deuren. Achter de deur lag een klein keukentje verscholen. 'Wil je wat eten?' Vroeg hij. Ik merkte dat ik eigenlijk best wel honger had en knikte, maar Harry was door de keukenkastjes aan het rommelen en zag me niet. Hij draaide zich om en keek me vragend aan. 'Ja, graag.' Zei ik snel en hij begon weer dingen overhoop te gooien. 'Wat wil je?' Vroeg hij toen hij blijkbaar hed gevonden wat hij zocht. Ik haalde mijn schouders op. 'Wat heb je?' 'Eehm, een tosti?' Ik knikte en zei: 'Graag, heb je ook ketshup?' 'Weet ik niet zeker, kijk maar even in de koelkast.' en hij gebaarde met zijn hoofd naar een hoek van de keuken, waar inderdaad een koelkast stond. Snel liep ik er heen en opende hem. Een zure stank verspreidde zich snel door de kamer en ik goode het deurtje meteen weer dicht. Harry sprong overeind en we vluchtten samen de keuken uit. 'Wat was dat?!' bracht hij moeizaam uit, zijn neus dichtknijpend. 'Ik weet het niet!' Zei ik 'Ik was bezig met die deur dicht te doen en heb neit echt grondig onderzocht wat er nou zo lag te rotten!' Een lach deed kuiltjes in zijn wangen verschijnen. Hij steunde met zijn handen op zijn knieen. 'Durf jij nog naar binnen?' 'Ik durf alles' zei ik met een streng gezicht, en ik gaf hem een tik op zijn hoofd. 'Als je dat maar weet!' Hij snoof sarcastisch. 'Alles, ja ja...' Ik knikte verwoed en trok een verdrietig gezicht. 'Geloof je me soms niet?' 'Tuurlijk geloof ik jou wel.' Zei hij lachend. 'Mooi.'
Hij knikte bedachtzaam. 'Om te bewijzen dat ik je geloof zal ik iets laten zien. Geloof me, het zal de moeite waard zijn.' Ik fronste mijn wenkbrouwen en probeerde te bedenken hoe hij nou weer zou kunnen bewijzen dat ík alles durfde. Maar voor ik iets kon zeggen of doen trok Harry de deur open en gaf me een zet.
Ik haalde diep adem om te schreeuwen, maar dat had ik beter niet kunnen doen! De ranzige geur drong mijn neus binnen en hoestend struikelde ik terug naar de deur. Om vervolgens te merken dat Harry hem van buiten af op slot had gedaan. 'Laat me er uit!' Riep ik. Maar het enige wat er gebeurde was dat ik Harry hoorde lachen. Stevig kneep ik mijn neus dicht en liet me op de grond vallen. Er kwam een beetje frisse lucht van onder de deur vandaan en dankbaar snoof ik het naar binnen. Aan de andere kant van de deur klonk een bonk en daarna zag ik Harry's blauw-groene oog vrolijk naar me kijken. Hij grinnikte en stak zijn tong naar me uit. 'Zo, durf je nu nog steeds alles?' Klonk zijn hese stem. Mijn ogen knepen tot spleetjes en ik haalde diep adem om hem van republiek te dienen. Zure lucht drong mijn neus en keel binnen en ik hoestte diep. 'Ja, natuurlijk durf ik nog steeds alles.' Zei ik toen ik uitgehoest was. Mijn stem klonk als gepiep. Zijn lach klonk gedempt door de deur, maar nog steeds even mooi.
Waarom dacht ik dat?!
Een diepe teug adem van onder de deur, ik kneep mijn neus dicht en stond op. 'Wat doe je?' Harry's stem klonk bezorgd en ik grinnikte. Mijn adem was meteen weer weg. Ik rende naar de koelkast en smeet hem open met mijn vrije hand. De stank vond spleetjes tussen mijn vingers door want ik rook hoe de lucht verzuurde. Met mijn ogen tot spleetjes geknepen zag ik iets liggen. Het was een broodje. Maar geen normaal broodje. Niet meer in elk geval... Het had een vieze groenwitte kleur gekregen en er groeiden kleine haartjes op. Walgend pakte ik het op tussen mijn duim en wijsvinger en duwde de deur dicht met mijn voet. Ik zetten koers naar de deur en net op dat moment hoorde ik de sleutel omdraaien in het slot en zag ik een paar van Harry's krulletjes naar binnen steken, hij trok zich meteen weer terug en ik hoorde hoe hij zijn neus optrok tegen de stank.
Bij de deur aangekomen gooide ik mezelf naar buiten en haalde meteen diep adem, het overblijfsel van het broodje ver van me af houdend. Harry stond een paar meter van me af, hij stond gebogen en even dacht ik dat hij ziek was, maar toen hoorde ik hem. Hij lachte. De tranen stroomden over zijn wangen en hij sloeg zichzelf op zijn knieen van de pret. 'Wat is er nou weer?' Vroeg ik. Hikkend van de lach gaf hij antwoord. 'J- Jouw gezicht!' verder kwam hij niet, hij sloeg weer dubbel en schudde heen en weer van de lach.
Ik kreeg een plan.
Ik dook op hem af en kneep met mijn ene hand zijn neus dicht, het broodje achter mijn rug verstoppend. Geschrokken keek hij me aan en opende zijn mond om iets te zeggen. Meteen zorgde ik ervoor dat hij ook zijn mond niet meer openkreeg. Langzaam liep hij rood aan en schrik verscheen in zijn ogen. Snel hield ik het broodje voor zijn neus en liet hem los, er tegelijk voor zorgend dat ik mijn eigen neus dicht hield. Harry ademde meteen diep in. Het broodje recht voor zijn neus... Zijn ogen puilden uit en hij hoestte alsof zijn leven er vanaf hing. Ik lachte me dood.
Toen Harry eindelijk klaar was met hoesten keek ik hem behoedzaam aan. Hij hield zijn hoofd gebogen dus ik kon alleen zijn krullen zachtjes heen en weer zien wuiven. Uiteindelijk tilde hij zijn hoofd op en keek me aan. Kuiltjes in zijn wangen, zijn mondhoeken omhoog gekruld. Samen barstten we weer in lachen uit.
Toen we beiden uitgelachen waren liep Harry naar de hoek van de kamer, voorzichtig liep ik hem achterna. Achter de bank verscholen lag een grote vuilniszak, al bijna helemaal vol. Zijn neus dichtknijpend opende Harry de zak en gebaarde me dat ik het broodje er in moest gooien. Snel wierp ik het in de zak. Harry tilde de zak op en hees hem op zijn schouders.
'Gaan we naar Nando's?'


well, hope you liked it!