||Feeling 8

Ik lag in Justin zijn armen, ik voelde me veilig bij hem. Ik staarde in zijn mooie bruine ogen en hij keek gewoon naar me. Ik voelde mezelf zo normaal bij hem, we hoefden niet eens met elkaar te praten, onze ogen zeiden genoeg. Hij hoefde me niet te vragen of ik zijn vriendin wilde zijn, ik wist al dat ik het was. "Je bent veel beter dan Jasmine," Lachte hij naar me. Ik was het met hem eens, maar ik kon het niet zeggen. Ik was nooit het type meisje geweest om onzin over een ander te praten. "Zeg dat niet, ze kan je een vervelende tijd hebben gegeven, maar denk niet over haar na. Ze verdiend je tijd niet." Hij knikte, bij elke beweging die hij maakte ging zijn borst op en neer. "Dus, heb je ooit een messed up relatie gehad? Vervelende vriendjes? Het zou raar zijn als ze vervelend tegen je zouden doen," hij bleef maar door kletsen, maar het was wel leuk hoor. "Ja, maar hij was niet echt vervelend, hij was meer..." Ik wist niet goed hoe ik het aan Justin moest vertellen. Hij had een verward en bezorgd gezicht en ik gooide het er in een adem uit. "Het misbruik type." Dit was de eerste keer dat ik het aan iemand vertelde. "Oh, oke. Sorry." Het voelde goed dat ik Justin kon vertrouwen maar hij wist niet goed hoe hij moest reageren. "Het geeft niet, ik wil er liever niet over praten." Ik kon wel in huilen uitbarsten en ik wilde alles bij Justin kwijt. Ik strekte m'n armen even, maar hij zag mijn littekens. Justin pakte mijn arm vast; "Shanna, doe dit nooit meer. Je bent zo mooi, ik hou van je," zei hij en kuste mijn voorhoofd en lachte. Het kon me niets schelen dat hij het wist. Sterker nog, ik was blij dat hij het zelf had gezien zodat ik het niet hoefde te vertellen. Ik vertrouwde hem.

Weer een week voorbij, het was bijna kerst en ik en Justin waren heel close. Justin en ik hebben zoveel mogelijk samen gedaan en ik heb mijn semester afgerond. Ik hoefde me dus geen zorgen meer te maken over school en ik kon weer gaan beginnen wanneer ik er zin in had. Op dit moment wilde ik van mijn leven genieten. We waren nu samen bij zijn huis in California. "Justin stop!" Ik rende door het huis om te ontsnappen van dit kietel monster. Je kon mijn lach een kilometer hier vandaan nog horen, en ik voelde mezelf gelukkig. Ik was blij, ik lachte en ik had nergens spijt van. Voor een keer, hield ik van mijn leven.