Chapter Nineteen.

Willow Anderson.

'Welkom, welkom in mijn prachtige paleisje!' zei George plechtig toen ik voor zijn deur stond. Ik duwde hem aan de kant zodat ik naar binnen kon met mijn zware koffer.
'Gast, ik ben hier vanochtend nog geweest,' hielp ik hem herinneren. Ik kon het niet helpen; er was weer een lach op mijn gezicht verschenen, gewoon door het zien van die belachelijke, overvrolijke grijns.
Hij haalde zijn schouders op, gooide de deur dicht en nam de koffer van me over.
'Laat mij maar.' 'Waar ga je die naartoe brengen?' 'Naar mijn kamer.' Ik hield hem tegen met een nerveuze lach. 'Ik slaap wel op de bank,' zei ik, met mijn armen over elkaar heen geslagen.
'Als er iemand op de bank slaapt, ben ik het,' kaatste hij terug, en hij probeerde de koffer verder te slepen. Opnieuw hield ik hem tegen.
'Doe normaal joh, je woont hier, jij neemt de slaapkamer.' 'Maar-' 'Nee! Luisteren zul je.' 'Nee, je kan niet-' 'GEORGE!'
Met een nep-boze blik keek ik hem recht in zijn ogen aan, en zijn gemompel werd al snel stil.
'Brave jongen.'

De rest van de avond verliep goed. George had zijn beroemde macaroni met kaas gemaakt, iets dat ik niet vertrouwde omdat de kaas paars was, maar wat uiteindelijk toch heel lekker bleek te zijn.
'Maar morgen kook ik,' had ik gezegd, en gelukkig stemde hij daar mee in. Ook hadden we achter een Pygmy Puff aangezeten die ontsnapt was uit zijn kooi en op de een of andere onverklaarbare manier hier terecht was gekomen.
Veel blauwe plekken en gevloek later was het eindelijk tijd om naar bed te gaan. George had erop gestaan dat hij dan wel de bank slaapklaar mocht maken, iets wat ik toe had gestaan.
De bank zag er nu heel uitnodigend uit, en toen ik eenmaal had uitgevonden waar de badkamer zat en mijn nachtjapon had aangetrokken, ging ik meteen onder de dekens liggen.
We mompelden nog een laatste welterusten naar elkaar en ik sloot mijn ogen, wachtend tot de vermoeidheid me over zou nemen, wat niet gebeurde, hoe moe en uitgeput ik ook was.
Toen het me allemaal te veel werd stond ik op en opende twijfelend de deur van George's slaapkamer.
'Mag ik erbij komen?'