JustLetMeTalkToHim!

Ik wou eigenlijk nog niet naar huis, nog niet de hele uitleg geven over waarom ik het huis uit snelde of knock out was gisteren.
Ik was 2straten van huis verwijderd toen ik het de lange oprit van de Cullens zag. Ik duwde met mijn 2 voeten op het rempedaal. Het leek wel heel aanlokkelijk om de staat in te slaan.
Ik nam diep adem en liet de pinkers gaan naar links.
Men hoofd tolde, ik wist dat het een verschrikkelijk idee was maar men wil was sterker dan mezelf. Ik stopte aan het grote huis en staarde naar de open ramen waar ik duidelijk het silhouet van Jasper onderscheiden. Ik wandelde de auto uit, de deur recht voor me. Ik belde aan en wachtte tot iemand de deur zou open maar bedacht me toen dat ik bijna geen kleren aan had buiten de grote sweater van Jacob. De deur werd geopend door Edward die me met grote ogen aan keek toen hij me voor de deur zag staan.
“wat doe je hier” siste hij door zijn tanden.
“Ik… het spijt me Edward… Ik wilde niet…” stamelde ik.
Achter hem verscheen er een al even bleek meisje die ik kon herkennen als Isabella Swan.
“Bella” siste hij.
Stop mijn gedachten te lezen! Ik schreeuwde het in mijn gedachten en ik wist maar al te goed dat hij het had gehoord.
“Kom je van de weerwolven” beet hij toe. Ik zag Bella achter zich verstarren bij zijn harde woorden. Jacob had me al verteld oven hun ‘relatie’ als je het zo kunt noemen.
“Ten eerste Edward” beet ik hem toe,” zijn naam is Jacob en ten 2de ik ben hier niet te gekomen om ruzie te maken” ik liet men stem volume dalen en haalde diep adem zodat ik mijn woede onder controle kon houden.
“Hij is boven” zuchte hij en zette een stap opzij.
Voor ik naar boven kon gaan hield Bella me tegen. “Hij heeft het nog steeds moeilijk met het hele mensenbloed ding.” Fluisterde ze.
“Hoe weet je dat ik…” stamelde ik.
“we hebben al een familie meeting gehad. We zijn er niet zo gek op dat iemand van de buiten wereld weet wat we zijn.”
Ik staarde haar met grote ogen aan. Zover ik wist was zij nog niet zo lang geleden een van ons dus waarom…
“dat is anders” griste Edward naar me.
Edward, waarom kun je niet gewoon even vriendelijk zijn tegen me. Ik probeer niet gemeen te zijn tegen je. Ik wil gewoon heel even met Jasper praten als dat niet geeft. “Het spijt me, ik maak me gewoon zorgen om hem.” Fluisterde hij.
Ik ga hem geen pijn doen. Men gedachten dropen van de zwakke humor.
“Geloof me daar maak ik me geen zorgen over.” zuchte hij.
Bella glimlachte naar me en had een maak-je-geen-zorgen blik verscholen in haar zachte bruine ogen. Ik knikte naar haar en liep op men blote voeten de trap op. Het klonk heel stil bijna te stil om mij te kunnen zijn. Ik staarde naar de deur aan het eind van de gang waar Bella me heen had gestuurd.