Back to the Past. 3

I miss him and I want him back.

‘En jij?
Hoe zit het met je werk en zo?’ vraagt Bill dan.
‘Goed goed…’ Er ontstaat een heuse conversatie. Tijdens het praten met Bill, merk ik dat hij nog geen haar verandert is. Nog steeds dezelfde, lieve jongen. De toen wel gepeste jongen. Ik had medelijden met hem. Ik begreep niet waarom ze gewoon niet konden accepteren dat hij anders was. Ik kon het echt niet vatten. Weet je, vanaf de dag dat ze wisten dat ik samen was met hem, werd ik ook gepest. Mijn vriendinnen wilden me niet meer kennen en toch… toch bleef ik bij Bill. Het was dan ook echte liefde. Ik dacht dat de liefde nooit over zou gaan, maar door een of andere omstandigheid, die ik me niet meer kan herinneren, zijn we uit elkaar gegaan en is de liefde overgewaaid.
Onderwijl leer ik Eléonore ook beter kennen en ze is echt wel een leuk meisje. Lief, zachtaardig en heel voorzichtig. Aan de manier waarop Bill doet, zie je dat hij bang is, dat hij met het minste haar zal kwetsen. Ze is gevoelig, dat zie je. Dat zie ik toch.
Telkens ik in Bill zijn ogen kijk, zie ik een glinstering. Een fonkeling die niet te verklaren is, toch niet door mij.
Nadat onze conversatie afgelopen is, besluiten Bill en Eléonore om terug naar huis te gaan. Ik neem afscheid door middel van een kus en een knuffel en zwaai ze uit. Ik sluit de deur en ga er met mijn rug tegen staan. Ik zak door mijn knieën en zucht. Niet veel later komt Rasta naar me toe en aait met zijn hoofdje en lichaam tegen mijn benen. Ik glimlach en streel hem even.


Reacties?