Waarom ik hier ben?....

Damon's P.O.V

Haar blik vloog als eerste naar de deur van de kamer en ondertussen probeerde ze onopgemerkt naar achter te kruipen zodat er nu weer een hele afstand tussen ons was. Ik deed of ik het niet opmerkte en ik liet haar haar gang gaan want ik wou niet dat ze zich nog ongemakkelijker voelde. Toch zag ik dat ze nog steeds hevig bloosde ondanks dat haar blik op de deur bleef rusten alsof er op elk moment iemand naar binnen kwam stormen. Geamuseerd keek ik naar haar en glimlachte om haar iets wat bange gezichtsuitdrukking. Natuurlijk wist ik dat die overbeschermende sukkel twee kamers verderop nog helemaal in een diepe slaap verwikkeld was. Ik was blij dat ik nog wist waar Mia’s raam zat anders was ik bij het raam van die domme broer van haar naar binnen gekropen. Mijn plan was geweest om nog even snel het hele huis door te gaan zodat ik voor de volgende keren precies wist waar ik moest zijn. Met dat in gedachten was ik door een openstaande deur naar binnen gekropen en wou ik snel even het hele huis door gaan om daarna zachtjes haar kamer binnen te sluipen. Dit ging echter niet helmaal volgens plan omdat net toen ik kalm langs de deuren boven liep ik haar stem hoorde. Meteen had ik geluidloos achter een openstaande deur gestaan en had ik naar het gesprek tussen haar en die Mutt geluisterd. Vervolgens had ik haar voetstappen gehoord en liep ze ergens naar binnen wat haar kamer bleek te zijn. Nu kon ik niet zomaar naar binnen lopen en de grote kans te negeren dat ze meteen begon te schreeuwen. Ik had nog even snel door de kier van de deur gegluurd om de douche te horen. Hetzelfde deed ik bij die Mutt om alleen maar gesnurk te horen. Uiteindelijk was ik weer ergens naar buiten geklommen en had ik een tijdje gewacht en toen ik haar door het raam zag, de kans gegrepen en het raam langzaam omhoog geschoven. Alles om er zeker van te zijn de ik niet gestoord zou worden als ik eenmaal op haar kamer was en dan zeker niet door die Mutt. Het verbaasde me nog steeds dat ik zo veel moeite had gedaan om hier desnoods te komen. Ik wist eigenlijk niet eens of ik hier met een reden was en toch zat ik nu tegenover een vast doodsbang meisje. Ik merkte dat na enig staren naar de deur Mia’s blik even op me viel en meteen haar blik weer afwende toen ze zag dat ik haar aankeek. Ze keek de andere kant en leek iets te mompelen. ‘Wat zei je Mia?’, vroeg ik en ik schoof vragend iets naar haar toe, wachtend op een antwoord. Meteen verstijfde ze weer bij het zien van mijn beweging. Ze keek me weer langzaam aan en toen ze mijn vragende blik zag zuchtte ze even. ‘Ik vroeg me af wat je hier kwam doen’, fluisterde ze en ze richtte haar heldergroene ogen weer op mij maar deze keer zonder een enkel spoor van angst in haar blik te zien. Ik wende me even van haar af want meteen werd ik weer overspoeld met dat rare gevoel dat ik ook al eerder bij haar had gevoeld. Had ik nou echt gevoelens voor dit meisje? Ik kende haar nog niet eens heel lang maar toch was ze in alle wegen veel beter dan de andere vrouwen die ik gehad had… Niet dat het bij die vrouwen heel lang duurde, misschien hoogstens een dag …. of 2 . Zelfs Elena was in een keer uit mijn gedachten verdwenen. Niet dat ik nog geïnteresseerd was in dat mens nadat ze voor mijn ‘o zo geweldige/ konijntjes etende’ broer had gekozen. Ik had gewoon besloten. Ik moest en zou haar op de een of andere manier de mijne maken en ik glimlachte tevreden met die keuze. ‘Damon, wat doe je hier nou?’, klonk haar stem weer van achter me en toen ik me omdraaide zat ze heel dichtbij recht voor me. ‘Ik dacht dat je misschien wat gezelschap kon gebruiken’, zei ik met een onschuldige blik. Als mijn broer met deze slijmerige opmerkingen weg kon komen kon ik dat ook. Voor ik het wist had ik al weer mijn lippen op de hare geplant.