O1O

O1O.
 Het was heel leuk met Rue,  ze was ook heel erg aardig. En het was fijn om naast Peeta nog een andere vriend in de arena te hebben. Ze gaf me een veilig gevoel, een gevoel wat me van binnen sterker maakte. Ik was niet meer zo bang meer voor de beroeps. Nu ik een vriendin heb.
Maar dan schiet het akelige gevoel te binnen. Die ik bij Peeta ook probeerde te vermijden. 
Dat één van ons de arena niet zal overleven. Of geen van beide. Ik schudde de gedachte van me af en liep naar Rue die bij de eetbareplanten test stond. 
'Hoi!' begroete ze me.
'Hé!' begroete ik terug. 
Ze glimlachte naar me en ging verder met waar ze mee bezig was.
Het viel me op dat ze er heel goed in was. 
'Dat lukt je goed.' zei ik verbaasd.
Ze bloosde en zei verlegen; 'dankje.' 
'Kan je me misschien  helpen?' 
'Tuurlijk!' riep ze stralend. 
Ik glimlachte dankbaar en ging naast haar staan.
Ze liet me wat dingen zien en we kletste nog een beetje over koetjes en kalfjes tot iemand aankondigde dat we zouden gaan lunchen.  
De beroeps rende met z'n alle naar de eettafel waar ze in een rondje voor gingen staan. 
Vanuit mij ooghoek zag ik Peeta alleen zitten. 
'Rue, heb je zin om bij Peeta en mij te gaan zitten?'
Ze keek me ongemakkelijk aan  maar knikte uiteindelijk toch. 
Ik glimlachte naar haar en trok haar mee richting Peeta.
'Heei.' zei ik glimlachend tegen hem.
'Hoi.' glimlachte hij terug. Toen hij Rue zag glimlachte hij naar haar en zij glimlachte terug.  
Ik voelde me fijn