We can't live together, Tom. Or maybe we can... 30
Vorige keer:
'Tom?' begin ik.
'Ja, schat?' vraagt hij.
'Toen ik daarstraks ben gaan wandelen, heb ik eens nagedacht', vervolg ik.
'Over wat dan?' vraagt hij, toch een tikkeltje nieuwsgierig. Ik draai me naar hem toe.
'Wel, ik zou graag eens mijn ouders willen opzoeken', antwoord ik.
'Wat? Ben je niet goed wijs? Die mensen hebben nooit voor je gezorgd', zegt hij bedrukt.
'Ja, dat weet ik, maar ik wil weten hoe het met hen gaat', zeg ik.
'Waarom wil je dat weten? Ze hebben je niet opgevoed, keken nooit naar je om', zegt hij. Ik sta recht en kijk hem pisnijdig aan.
'Hou op! Je bent toevallig over mijn ouders bezig! Praat ik zo over Simone en Gordon?' zeg ik ziedend.
'Mijn ouders hebben me tenminste opgevoed', zegt hij. Dat was de druppel. Zonder nog één woord te zeggen, verlaat ik de kamer.
'Waar ga je naartoe?' hoor ik Tom achter me roepen.
'Terug in de logeerkamer liggen', zeg ik nijdig.
'Kan dat daar niet wat stiller?' zeurt Bill.
'Er zijn mensen die proberen te slapen', zaagt Georg. Ik ga de logeerkamer binnen en kruip in het bed. Niet veel later hoor ik de deur opengaan en de rechter kant van het bed wat inzakken.
‘Sorry, ik wou je niet kwetsen Het was echt niet mijn bedoeling om -' hij zegt niets meer, wetend dat het toch geen nut heeft. Ik voel hoe hij nog een kus op mijn kruin drukt en de kamer verlaat. Hoe ka hij nu zoiets zeggen? We hebben drie minuten samen in bed gelegen. Drie minuten. Nadenkend over wat er net gezegd werd, val ik in slaap.
Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.
Reageer (12)
Snel Verder!
1 decennium geleden(K)Neline
heftig!!
1 decennium geledensnel verder!!!
spannend!!
xxhvj