Chapter 21

“Wat gaan we doen?” Danny trok me zo hard mee aan mijn arm dat ik bijna niet zelf kon lopen. Ik had het idee dat ik zo op de grond kon vallen. “Waar gaan we heen?” Vroeg ik. waarom antwoordde hij niet? “Naar de bioscoop.” En dat mocht ik eerst niet weten? “Maar we moeten op schieten anders missen we de film. “ Danny sleurde me mee over straat heen. In mijn zicht zag ik al een bioscoop staan. “snel.” Danny begon steeds hardere looppassen te nemen en uiteindelijk stonden we binnen in de bioscoop. “Welke film gaan we kijken?” Vroeg ik aan Danny die zijn schouders op haalde. “Zie je vanzelf wel.” Lachte hij. Hij kocht 2 kaartjes en nam me mee naar boven. We moesten in zaal nummer 3 zijn. Na eventjes zoeken hadden we de goede zaal gevonden en kozen een plekje. Het scherm waar de film op kwam was ontzettend groot. Het was al zo lang geleden dat ik naar de film ging. De laatste keer was met Sean geweest. in mijn herinneringen was zo’n doek veel kleiner. Wel groot, maar toch echt wel een stukje kleiner. Voor het scherm stonden heel veel rode stoelen. Danny en ik kozen een plaatsje in het midden uit op de achterste rij zodat we recht voor het filmdoek zaten. “Zo kunnen we het vast wel goed zien.” Knipoogde hij. Ik knikte. Maar wat voor film zou hij hebben uitgekozen? Ik hoopte geen horror. Van horrors kreeg ik soms nachtmerries, en aangezien ik naast Danny in bed lig wou ik hem dat niet aandoen. Als ik een nachtmerrie had ging ik vaak schoppen en slaan in mijn slaap. Het zou een beetje lullig zijn als hij de volgende ochtend wakker zou worden met een blauw oog. De lichten gingen uit en er kwam reclame op het doek. “Dit gaat nog lang duren zo.” Danny zuchtte. “We waren dus wel op tijd. We hadden gerust 10 minuten later kunnen komen.” Danny liet zich onderuit in de stoel zakken. De stoelen zaten heerlijk. Het waren van die typische stoelen dat als je, je verveelde en je ging hier in liggen je meteen in slaap zou vallen. Van die heerlijke slaapstoelen waar je lekker in zakte. Ik legde mijn hand op de leuning en Danny pakte hem vast. “Mag dit?” Vroeg Danny voorzichtig. Ik knikte. Ik wou niets liever. Toen ik in zijn ogen keek wist ik het 100% zeker. Ik was verliefd op Danny. Ik voelde kriebels in mijn buik. En de hand die Danny vast had begon te tintelen. Iedere aanraking die hij maakte gaf een heerlijk brandend gevoel op mijn huid. Hij mocht me niet los laten, nooit meer.