7~Harry

Ik deed mijn ogen langzaam open en pas toen mijn ogen aan het licht gewend waren, merkte ik op dat ik alleen was. De brandende zon stond hoog aan de lucht en er was nergens een wolkje te bekennen. Toen mijn blik naar het meer gleed, zag ik Charlien zitten. Opgelucht haalde ik op gelucht adem. Ik begon al te denken dat dit allemaal gewoon een droom was geweest. Charlien zat aan de rand van het meer met haar voeten in het heldere water. Ik plaatste mijn voeten in het gras en sloop op haar af. Ik legde mijn handen voor haar ogen, waardoor ze zachtjes lachte. "Good morning, sleapy head!" begroette ze me. "Goeie morgen!" antwoordde ik vrolijk. Ik boog me naar voren en deed mijn schoenen en sokken uit, om me daarna naast haar te zetten. Voor een moment staarde we allebei naar het water. Een stilte tussen ons twee. Ik schraapte mijn keel. "zullen je ouders niet ongerust zijn?" wou ik weten. Ik keek haar belangstellend aan, maar ze schudde haar hoofd.
"Mijn ouders zijn toen ik 5 jaar was, verongelukt." Legde ze uit en meteen kreeg ik spijt van wat ik had gevraagd.
"Oh, sorry. I.. Ik wist het niet." stamelde ik. Weer schudde ze haar hoofd.
"Het is niets hoor, ik was nog maar 5. Ik kende ze nog niet heel goed. Ik bedoel, toen ik in het ziekenhuis aan hun bed stond, was ik eerder verbaasd dan verdrietig. Ik vond het raar dat ze niet meer op stonden. Ik had geen besef dat ze dood waren. De politie heeft me toen laten onderbrengen bij een van mijn tantes. Ze was verschrikkelijk! Zo snel ik kon ben ik uit het huis gegaan en heb ik mijn eigen appartement gekocht." vertelde ze. Ik knikte begrijpend en hoewel ik nog verder wou vragen, besloot ik het niet te doen. Ik keek naar het aanlokkende water en besloot dat dit de ideale manier was om van onderwerp te veranderen. Ik knoopte mijn T-shirt los en legde die aan de kant. Ook mijn broek vloog uit en in mijn boxershort sprong ik in het water. Door mijn sprong, spatte een deel van het water over charlien heen, die met een gilletje recht sprong.
"Wat doe jij nu weer?" riep ze verbaasd. "Swimming!" lachte ik. Charlien keek me even verbaasd aan, maar het duurde niet lang voor ook zij haar kleren had uitgetrokken en in het water sprong. "Aah! Koud, koud!" gilde ze, waardoor ik in de lach schoot. Ik zwom naar haar toe en trok haar tegen me aan.
"Al beter?" fluisterde ik in haar oor. Ze knikte zacht en kwam, als dat al mogelijk was, nog dichter bij me staan. Langzaam liet ik haar los en draaide ik mijn hoofd opzij, zacht drukte ik een kus op haar lippen. En toen besloot mijn gsm dit alles te verpesten. Mijn lievelingsliedje weerklonk over het meer.
"Moet je niet opnemen?" vroeg Charlien. We stonden nog steeds zo dicht tegen elkaar.
"Neeh" fluisterde ik. Charlien keek voor een moment in mijn ogen.
"Waarom niet?" vroeg ze. Ik liet mijn blik voor de zoveelste keer over haar glijden.
"Omdat ik bezig ben." fluisterde ik zacht, waarna ik haar terug kuste. Alles verdween, alleen ik en zij bestonden nog. Alleen - SPLASH, Charlien spatte een handvol water in mijn gezicht. Geschrokken liet ik haar los en keek ik naar haar. De lichtjes in haar ogen schitterden. Toen ik bekomen was van de schok, ging ik meteen in de achtervolging. Ze zwom zo snel als ze kon van me weg, maar ik was sneller. Ik nam haar vast aan haar middel en trok haar terug naar me toe. Ze begon te spartelen met haar benen, maar ik liet haar niet los. In plaats daarvan drukte ik zacht een kus in haar nek en liet mijn lippen daar rusten. Al snel werd ze een stuk rustiger. Ik lachte en op mijn beurt spatte ik water in haar mooie gezichtje.
"Haha," lachte ik," take that!" Ze begon ook te lachen. Maar opeens werd ze heel serieus en wees ze naar iets dat zich achter mij bevond.
"Wh..What's that?" zei ze half stotterend, haar ogen waren wijd open gesperd. Ik draaide me om en zag.... Niets. Charlien sprong al lachend op mijn rug. Ik grijnsde en draaide mijn hoofd, voor zover dat mogelijk was, naar haar toe.
"I love you." fluisterde ze in mijn oor, waarna ze haar zachte lippen op de mijne drukte.

en wat vinden jullie er al van? Is het niet te saai? Ik heb zoveel zenuwen! Morgen rapport en ik vrees het ergste. Wel, fingers crossed! xxJulie