18.

Ik volgde haar naar haar kantoortje en zei dat ik moest gaan zitten. ‘Heb ik iets verkeerds gedaan?’ vroeg ik gelijk. Professor McGonagal keek me met opgetrokken wenkbrouwen aan en zei ‘Weet u het dan niet meer?’ ‘Nee, ik weet alleen nog dat ik Charms had en werd toen wakker in de meisjes wc’s zoals ik net al zei’ ‘Vreemd’ mompelde ze. ‘Nou als u het niet meer weet zal ik het u vertellen. U hebt de heer Malfoy vervloekt met een zeer gevaarlijke vloek’ ‘Hoe gaat het met hem?’ Vroeg ik. Ik had hem dan al 2 maanden niet meer gesproken maar het blijft mijn beste vriend. ‘Hij ligt op de ziekenzaal met wat aardige wonden. Maar Madam Pomfrey zal er alles aan doen om hem beter te maken’ Zei ze gauw toen ze mijn gezicht zag. ‘Weet u zeker dat u echt niets meer weet?’ vroeg ze. Ik pijnigde mijn hersenen tot ik een beeld zag dat ik Ron aan uit uischelden was. ‘Volgens mij heb ik Ron staan uitschelden na Charms…’ Zei ik langzaam. ‘ Mag ik alstublieft naar hem toe?’ Vroeg ik smekend. ‘Naar hem?’ vroeg ze niet begrijpend. ‘Naar Draco Mevrouw om mijn… excuses aan te bieden en het goed te maken’ Zei ik met moeite. Ik bood nooit mijn excuses aan uit me zelf. Ik zag ik haar ogen, zo klein dat het bijna niet zichtbaar was, dat ze van binnen bijna smolt en toen werd haar blik weer hard en zei ‘ja is goed, zegt u maar tegen Madame Pomfrey dat u toestemming hebt. Ga nu maar’ zei ze. Zo snel als ik kon rende ik op mijn hakken en met de brief nog in mijn hand naar de ziekenzaal. Na een tijdje liet Madame Pomfrey me binnen omdat ze me eindelijk geloofde. Binnen zaten Sam, Blaise, Crabbe, Goyle, Sylvanna en Pansy om Draco’ bed. Ze keken me geschokt, verbaasd en boos tegelijk aan. Draco sliep. ‘Wat doet zij hier?!’ Krijgste Pansy na een lange stilte. ‘Sssst! Mevrouw Parkinson niet zo hard anders maakt u de pacient wakker’ Zei Madame Pomfrey tegen haar. ‘Laat me het alstublieft uitleggen’ Zei ik bijna verluisterend. ‘Er valt niets uit te leggen’ Zei Pansy. ‘Nee laat het haar uitleggen’ Zei Sam. ‘Ik zal het uitleggen zover ik het weet’ ‘Hoebedoel je zover je het weet?’ Onderbrak Sylvanna me. ‘Nou ik weet niet alles er is een stuk geheugen weg. Ik weet alleen nog dat ik Charms had, Ron heb uitgescholden en toen werdt ik wakker op de meisjes wc’s. Maar hoe gaat het met hem?’ vroeg ik. ‘Hij slaapt veel en zijn ergste wonden zijn al genezen’ Zei Sam, die zo te zien het me vergaf. Pansy die vergaf het me helemaal niet. Blaise, Crabbe en Goyle zouden me het vast vergeven als Draco het zou doen. ‘Zouden jullie nu weg willen gaan. Ik wil graag mijn excuses aanbieden… uit me zelf en dat is al erg genoeg als ik het tegen 1 iemand moet doen’ ‘Uit je zelf?’ Vroeg Blaise me verbaasd. ‘Ja uit mezelf, dat heb ik nog nooit gedaan’ Gaf ik toe. ‘Nog nooit?!’ zeiden Sylvanna en Sam in koor. ‘Ja nog nooit, alleen tegen familie en als mijn ouders het zeiden maar verder nooit’ Net toen ik het zei kwam Beau binnen vliegen met een brief. Hij landde op mijn schouder en ik pakte de brief, hij was van mijn ouders.