2~Charlien

Ik knoop mijn jas dicht, voor ik naar buiten ga. Een frisse wind blaast mijn haren uit mijn gezicht. Als ik door de schoolpoort loop wordt ik opeens helemaal vrolijk. Ik heb het gevoel dat dit een leuke dag gaat worden. Mijn vriendinnen staan zo als altijd aan een grote, oude boom en roepen mijn naam nog voor ik bij hun sta. Ik zwaai al even enthousiast naar hun. In totaal zijn we met 5 meisjes. Ik, Ella,Lea, Elisabeth en Alexandra. Ik voeg me bij het groepje en al snel beginnen ze te vertellen over hun weekend. Ik lach met hun enthousiasme, maar ik kan er mijn hoofd niet echt bijhouden. Mijn gedachten waren bij Harry. Dit was niet goed. Ik kende hem nog maar een dag en kon hem al amper uit mijn hoofd houden. Ik dacht na over zijn krullen, en zijn lach. Als vanzelf kreeg ik een lach op mijn gezicht. Ouh neeh, komaan charlien ga nu niet in de wolken lopen. Vermande ik mezelf, maar ik werd al snel uit mijn gedachten gehaald door iemand die zijn handen voor mijn ogen legde. Mijn vriendinnen waren stil geworden. Iets wat zeer uitzonderlijk was, maar ik wist wel waarom.
"Euh.. Harry?" Het was niet echt een gok, ik wist het gewoon. "he? Hoe wist je dat?" vroeg Harry verbaasd. Ik grijnsde terwijl ik me omdraaide en toen ik hem zag werd ik meteen betoverd door zijn ogen en zijn prachtige lach. Vlug schudde ik mijn hoofd en bracht mezelf terug naar de realiteit.
"En, hoe is het met je?" vroeg Harry.
"Euh, goed en met jou?" stamelde ik. Ik vervloekte mezelf.
"Goed, goed! en wie zijn deze mooie meisjes?" Ik draaide met mijn ogen voor hij zijn arm rond mijn nek legde. Ik stelde hem snel voor. En nog voor Harry iets zo zeggen waardoor ik zou beginnen blozen, werd ik gered door de bel.
De hele les stelde ik mezelf vragen. 'Wat was dat nu weer?' 'Ben ik verliefd?' 'Wat gebeurd er met me?' Ik had zoveel vragen en maar een vraag was duidelijk. Ja, ik was verliefd, maar wat als Harry niets voor mij voelde? Een soort van verstikkend gevoel, nam plaats en alles begon te draaien.

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen voor ik ze helemaal open deed. Het eerste wat ik zag was Harry. Hij stond over me heen gebogen met een bezorgde blik. Ik zelf lag op de grond. 'Wat was er nu weer al gebeurd?' vroeg ik aan mezelf.
"Ga aan de kant, geef haar wat ruimte?" de stem van de leerkracht, liet me terug naar de werkelijkheid komen. Ik keek rond me heen en zag een kring van klasgenoten om me heen. Zo snel als ik kon kroop ik recht.
"Gaat het met je?" vroeg meneer Balk. Ik knikte met mijn hoofd. "Ja hoor, het gaat best." zei ik iet wat gegeneerd. Hij keek me onderzoekend aan. "Neeh, echt het gaat prima met me." probeerde ik hem te overtuigen. Hij bekeek me nog een keer goed en dan pas mocht ik gaan zitten. Ik keek voor de rest van de les naar mijn blad en zorgde ervoor dat mijn haar, mijn gezicht bedekte. Ik probeerde mijn hoofd bij de les te houden, maar ik voelde de brandende blik van Harry in mijn rug.





Hier is hoofdstuk 1 Wat vinden jullie er al van? Enkele tips? xx Julie