Chapter fifty-three. -Liam

Amber strekte haar armen en legde het kindje in mijn armen. Langzaam en voorzichtig wiegde ik het kleine kindje heen en weer in mijn armen. Ik besloot haar na een paar minuten weer terug te geven aan Amber. Ze gaf de kleine borstvoeding en daarna viel het kindje in haar armen in slaap. De oogjes waren vredig gesloten en haar borst ging in een zacht tempo op en neer. Amber keek trots naar het kindje, haar gezicht zag er oud uit. Vermoeid. Ze sloot haar ogen en even later lag ook zei rustig te slapen. 'Meneer, gaat u even mee?' vroeg een zuster. Ik liep braaf achter de jonge vrouw aan, ze bracht me naar een klein kamertje. 'Bent u de vader?' 'Nee.' 'Weet u wie de vader is? Want het kindje kan hier niet meer heel lang blijven. Het moet naar huis.' 'Ik weet wie de vader is, maar daar kan het kindje niet naar toe. Ik neem haar wel mee. Netzoals Amber zelf.' 'Ze mag waarschijnlijk over twee weken naar huis.' Ik knikte begrijpend. Maar toch wilde ik dat ik ze allebei mee naar huis kon nemen. Dat we rustig aan ons gezin konden werken. Dat ik met Amber kon praten en zou weten wat er in haar hoofd omging. Dat vroeg ik me af. Of ze nog vaak aan Jo-Ann dacht. Terwijl ik hierover nadacht zag ik haar lijk weer liggen. Verspreid over de kamer. Ik snapte het dat Amber geschrokken was. Maar, was ze daarom nu bang voor iedereen? Ik wilde met Amber naar huis.

~~~~~~
Ben naar de dokter geweest, krijg binnenkort MRI. Hopen dat het dan duidelijker wordt. Ik wil nu onderhand wel eens weten wat het is.
Oh, en ik ga waarschijnlijk nog maar één keer in de twee dagen schrijven. Anders wordt het te zwaar voor mij.
Lots Of Love,
Caitlin.