Chapter 33

“Goedemorgen schoonheid,” zei Chris toen ik mijn ogen opende. Ik sliep nog half en mompelde iets onverstaanbaars.
“Niet weer gaan slapen, we moeten zo weg,” zei hij.
“Weg?” vroeg ik. Chris keek me verbaasd aan en begon toen te lachen.
“Waar zouden we dit weekend ook alweer heen?”
“Oh ja! Denemarken!” zei ik ineens klaarwakker. Chris had bij mij geslapen zodat we ’s ochtends gelijk konden vertrekken, ons tassen waren al gepakt, alles stond klaar. Ik draaide mijn hoofd naar Chris toe en keek hem recht in zijn mooie ogen aan.
“Ik heb er zin in,” zei ik toen.
“Ik ook.” Chris glimlachte en gaf me een kusje. Toen ging hij rechtop zitten en stapte hij uit bed, hoe veel zin ik ook had om naar Denemarken te gaan, mijn bed lag te lekker op dit moment.
“Er uit!” zei Chris toen lachend.
“Ja ja, ik kom zo,” antwoordde ik.
“Nu,” beval hij. Ik schudde mijn hoofd opstandig en trok het deken over mijn hoofd.”
“Moet ik je kietelen?” hoorde ik Chris ineens veel dichterbij zeggen. Ik keek over het deken heen en zag Chris naast me staan.
“Nee!” riep ik lachend, “kom alsjeblieft nog even een paar minuutjes bij me liggen.” Chris keek bedenkelijk naar de klok en ging toen naast me liggen aan de kant waar de minste ruimte was. Hij sloeg zijn armen om me heen en trok me tegen zich aan.
“Heel even dan,” zei hij.
“Ja, heel even,” antwoordde ik en ik gaf hem een kus die eindigde in een lange zoen. We bleven even zo liggen.
“Oké, dan gaan we er nu uit,” besloot ik.
“Hmmm,” mompelde Chris, hij liet me los en ging het bed uit, ik volgde en liet mijn blik op zijn lichaam vallen, god wat was hij mooi gespierd.
“Ik ga douchen,” zei Chris toen.
“Oké,” antwoordde ik.
“Ga je mee?” vroeg Chris toen met een glimlach. Deze vraag had ik niet aan zien komen, Chris keek me vragend aan en mompelde toen: “sorry…”
“Ja,” antwoordde ik terwijl ik mijn kleding pakte en de badkamer in liep. Chris ging ook naar binnen en deed de deur op slot. Ik deed de douche aan en voelde toen Chris zijn armen om me heen, hij gaf me kusjes in mijn nek en liet zijn handen onder mijn hemdje glijden. Ik trok het uit en draaide me toen naar hem toe, ik zoende hem en trok hem mee naar de douche toe. Ik trok mijn ondergoed uit en Chris volgde.
“Je bent mooi,” mompelde Chris toen en hij zoende me weer. We wasten elkaar en zoenden ondertussen zo vaak mogelijk, na een half uur gedoucht te hebben moesten we toch echt opschieten om op tijd te komen.
“Jeetje, jullie moeten opschieten hoor,” zei mam toen we beneden kwamen. Ze had voor ons ontbijt klaargezet. Snel aten we en pakten toen ons spullen en brachten ze naar Chris zijn auto.
“Veel plezier, lieverd, wel even bellen hè!” zei mam toen we buiten stonden.
“Ja dankjewel, tuurlijk bel ik!”
“Geniet ervan meissie, en jij ook Chris natuurlijk.” Pap gaf mij een knuffel toen Chris ook.
“Tot maandag, veel plezier,” zei Jorn, hij knuffelde en gaf Chris zo’n ‘mannenknuffel’. We stapten in de auto en zwaaiden toen we wegreden.
“Heb je eigenlijk de tickets?” vroeg ik toen.
“Oh, nee, vergeten,” zei Chris.
“Echt? Gek, ga terug dan!”
“Grapje,” zei Chris die smakelijk om zichzelf kon lachen.
“Lollig, hoor,” antwoordde ik. Chris keek me aan en glimlachte. We kwamen aan bij Schiphol en daar ging alles eigenlijk vrij snel, doordat we niet heel erg vroeg waren hoefden we niet lang te wachten en zaten we na een dik uurtje in het vliegtuig. Ik had al wel eens eerder gevlogen dus erg eng vond ik het niet, wat ik wel heel erg spannend vond was dat ik Chris zijn ouders over ongeveer drie uurtjes zou zien. Er waren mensen die Chris herkenden en met hem op de foto wilden, daar zou ik nooit aan kunnen wennen. Die vliegreis ging snel en voor ik het wist stond ik op Deense grond.
“Welkom in Denemarken,” zei Chris blij. Ik glimlachte en liep hand in hand met Chris naar de bagagebanden toe. Mijn koffer kwam er als één van de eersten aan, die van Chris daarentegen als één van de laatsten.
“Leuk is dit weer hoor,” klaagde Chris.
“Ah joh, maak je niet druk,” zei ik en ik kneep hem zachtjes in zijn hand.
“Oh, er staat dat alle bagage er op ligt,” zei Chris toen en hij ging dichterbij de bagageband staan.
“Waar is mijn koffer dan?” vroeg hij een beetje onrustig. Ik probeerde me te herinneren wat voor koffer hij had, maar eerlijk gezegd had ik daar niet goed naar gekeken.
“Hoe zag hij er ook alweer uit?”
“Zwart, toch?”
“Toch? Je weet toch wel wat voor koffer je mee hebt?” vroeg ik toen lachend. Ik pakte een willekeurige zwarte koffer van de band en keek naar het kaartje dat eraan hing.
“Ik heb ‘m,” zei ik toen lachend. Ik gaf Chris de koffer en hij kleurde een beetje rood.
“Ik wilde jou voor de gek houden,” zei hij toen.
“Ja, denk het ook wel, hoe kun je nou weer vergeten wat voor koffer je mee hebt?”
“Dat was ik niet vergeten,” mompelde Chris.
“Nee hè…” zei ik lachend, “kom.” We liepen naar de uitgang waar allemaal mensen elkaar begroetten.
“Hé, dat zijn mijn ouders!” zei Chris terwijl hij zwaaide naar een man en een vrouw. Ik liep achter Chris aan en hij gaf zijn ouders een knuffel en een kus en begon gelijk in het Deens een heel verhaal te houden. Zijn vader kwam op me af en stelde zich in het Engels voor, toen kwam ook zijn moeder naar me toe en deed hetzelfde. Toen we in de auto zaten begon Chris in het Deens te praten tegen zijn ouders, hoewel ik mijn best deed het te verstaan wist ik echt niet waar het over ging. Chris keek me aan en vertaalde toen in het kort waar ze het net over hadden gehad.
“Ik zal wel proberen Engels met mijn ouders te spreken, zodat jij het ook kan verstaan,” zei Chris toen.
“Dat zou wel fijn zijn,” antwoordde ik.
“Hoe was de reis?” vroeg toen zijn moeder in het Engels aan mij. Ik vertelde dat alles goed was gegaan, dat met Chris zijn koffer liet ik maar even achterwege, hoewel het eigenlijk het vertellen wel waard was. We praatten wat onderweg naar het huis van Chris zijn ouders, het waren lieve mensen en ik had gelijk het gevoel dat ik erbij hoorde. Toen we thuis kwamen was daar ook nog zijn zus, zij was net zo als zijn ouders, heel erg vriendelijk en open. Ze vroeg of ik zin had om morgen met haar mee te gaan winkelen, natuurlijk had ik daar zin in. Terwijl ik met Louise, zijn zus, wat praatte over van alles was Chris in gesprek met zijn ouders, waarschijnlijk praatte hij ze bij over alles. Ik vertelde Louise dat ik voetbalde en dat ik sinds kort bij één van de beste damesteams van Nederland voetbalde. Louise voetbalde ook vertelde ze, ze had ook een vriend en ging nog naar school. Uiteindelijk besloot Louise mij een rondleiding te geven door hun best wel grote huis. Ik was behoorlijk onder de indruk van het huis en de inrichting er van, het was allemaal best nieuw maar het gaf toch wel een heel warm en gezellig gevoel.
“Hé, daar ben je,” hoorde ik Chris zeggen. Ik draaide me om en Chris kwam naar ons toelopen.
“Ik vroeg me af of je zin hebt om even een stukje te wandelen met de hond,” stelde Chris voor, “en Louise…” voegde hij er nog aan toe.
“Ja, is goed, waar is jullie hond dan?” vroeg ik verbaasd. Ik had helemaal geen hond gezien.
“Oh, die is in de achtertuin,” zei Chris. Hij zei kort wat in het Deens tegen Louise en we liepen met zijn drieën naar de achtertuin toe. Daar kwam een vrolijk hondje op ons afgerend.
“Heeee Mik!” riep Chris vrolijk terwijl hij het hondje knuffelde.
“Die hond is van Chris en hij heet Michael, vernoemd naar zijn lievelingsvoetballer,” vertelde Louise lachend. Ik lachte ook, Michael was nou niet bepaald een hondennaam.
“Kijk, dit is Marenne!” zei Chris tegen het hondje, ik ging gehurkt zitten en Michael, Mik of hoe dan ook, kwam snuffelend naar me toe. Al snel kreeg ik een lik.
“Hij vindt je lief,” zei Chris toen, “maar dat moet ook wel.” Ik aaide de hond en stond toen op, hij had geen riem nodig blijkbaar want we liepen zo de tuin af richting een soort van bos. Daar kon de hond lekker rennen en konden Chris, Louise en ik wat praten over verschillende dingen. Ze probeerden in het Engels te praten voor mij, zo kon ik ook mee praten.
“Morgenavond komt mijn vriend hier ook, dan kun je ook met hem kennismaken, ik denk dat je hem wel aardig vindt!” zei Louise enthousiast.
“Vast wel,” antwoordde ik.
“En ik dan?” vroeg Chris.
“Jij ook,” zei Louise. Ze had die vriend dus blijkbaar nog niet zolang aangezien Chris hem nog niet kende. We keerden weer terug naar huis, waar ik me gelijk al thuis voelde, ik was zo blij dat ik hier was!