002

Samen met haar tante zit ze buiten in het zonnetje, te genieten van het mooie weer. Björn komt naar buiten lopen met twee lekkere grote sorbets. Het is een prachtige zondag middag en Maria Loise is bezig met het zwembad schoonmaken zodat ze strakt een lekkere duik kunnen nemen. Al genietend van het warme weer leest Mena de laatste pagina van haar boek uit en klapt het dicht. Ze is al een tijd niet in de bieb geweest, en dit boek leest ze al voor de derde keer, het is namelijk het enige jeugd boek dat haar tante heeft. Vroeger kwam ze niet vaak bij haar tante, de afstand was te groot zei haar moeder altijd. Maar Mena wist wel beter. Als ze ruzie had met haar moeder, miste ze haar tante erg. Het feit dat er niemand in de buurt was om steun bij te zoeken was het zwaarste en pijnlijkste gevoel. Maar nu hoeft ze niet meer aan die vervelende ruzies te denken, het is alsof god haar een nieuwe kans heeft gegeven, een nieuw leven te beginnen zonder eerst te sterven. De gedachte schiet weg als Maria Loise roept dat het zwembad schoon is. Ze neemt een aanloop en plonst zo het water in. Het water is lekker fris, ze duikt onderwater. Een tijdje later komt haar tante ook het water in. Ze kletsen wat bij over de afgelopen week, en hoe het verder gaat “mevrouw Stuard vertelde me dat ze je gisteren aan de lijn had.” “ Jah klopt “ zeg ik nonchalant en zwem verder. “ je leek haar een aardig meisje” gaat haar tante verder. “ ze vroeg of ik maandag mee ging. “ “ naar welke school ga ik eigenlijk?” vraagt ze alsof ze haar tante niet heeft gehoord. “Naar het NYHS, maar zou je dat goed vinden” “ wat zou ik goed vinden?” haar tante kijkt haar verbaasd aan “ of je het goed vind dat ik maandag meega naar school, om een beetje te praten met de directrice over jou, en over je sociale problemen.” Ik heb geen problemen “ “ maar je moeder had niet gewild…” haar tante kan haar zin niet eens afmaken want Mena begint er alweer doorheen te praten. “ niks je moeder! Mijn moeder is dood! mijn moeder kan niks willen ze is er niet meer, en wat dat pesten betreft, dat lag aan mij ik praten met niemand en zat altijd alleen dat was mijn keuze, weet je ik zal je is een vehaal vertellen vroeger was ik heel populair en had veel vrienden totdat die ruzies met mama begonnen, ik wilde geen mensen meer mee naar huis nemen omdat ik me voor haar schaamde en alsof het nog niet erger kon worden, kwam hans er ook nog eens bij en weetje mama wilde me niet geloven, maar als zij er niet was sloeg hij me, ik spijbelde vaak en ben vaak weggelopen. Hans was een alcoholist, een drunk! En toen mam erachter kwam was het al te laat. Ik wil niet meer denken aan toen…” er springen tranen in haar ogen en in die van haar tante. “ maar dat kon jij allemaal niet weten, want sinds hans bij ons kwam wonen, wilde mam niet meer aan jou denken, omdat jij het zou verpesten, omdat jij…” dan barst ze in snikken uit. “zoveel op je vader lijk “ fluisterd haar tante een poosje later. Mena knikt zacht. Na elkaar klimmen ze het zwembad uit. Het is inmiddels al een uur of 5 en in de tuin ruik je de lekkere geur van de gemarineerde kip die Maria Loise aan het maken is. ze gaat weer liggen op de tuinstoel en geniet van het laatste beetje zon van de dag. Af en toe neemt ze een slok van haar vruchten cocktail. Morgen weer school, ze verzinkt in de gedachte. Als het eten klaar is gaan ze met zen tweeën aan tafel zitten. Het eten is heerlijk, alleen de stilte verbreekt de prettige sfeer. “ zal ik je morgen brengen? “ verbreekt haar tante de stilte “ja, is goed maar mag ik mijn rijbewijs halen?” “ van mij wel, maar dat moet ik eerst even informatie opzoeken, ik zal er nog even over denken.” Ze gaat haar rijbewijs halen, op haar zestiende! Ze glundert van binnen.
Ze genieten nog even van het eten, en Mena gaat daarna naar boven. Ze is uitgeput. Het is alsof ze weer vier is en voor het eerst naar school gaat. Ze voelt zich fijn en moe tegelijk. Het was een mooie dag, maar morgen word het hopelijk nog beter.