~036

“Niall!” vanuit de woonkamer schreeuwt Liam mijn naam. “Coming!” roep ik schor. Schor van al het huilen. Ik probeer mezelf rechtop te krijgen in bed, wat met moeite lukt. Hoe laat is het? Ik werp een blik op de klok. Half twee. Ik zucht. Misschien was het toch niet zo goed om na het ontbijt nog even weer op bed te gaan liggen. Ik ben nog meer moe dan voorheen. Ik sta op en trek wat kleren aan. Langzaam slof ik de trap af. Direct komt Liam de hoek om schieten en vliegt me in de armen. “Nialler, she’s awake!” fluisterd hij. Mijn hart staat stil bij die woorden. “She.... is awake?” herhaal ik ongelovig. Een traan van opluchting loopt over mijn wang. Hij veegt hem weg en knikt enthousiast. Ik bedenk me geen moment en storm naar de deur. “Let’s go to the hospital!” schreeuw ik nog naar Liam voor ik de deur uitstap. Als ik halverwege de gang ben wordt ik aan mijn arm teruggetrokken. Ik draai me geërgerd om en zie dat het Liam is de me terugtrekt. “Ehm... How should I say this...” mompeld hij. “Say what?” ik kijk hem geïrriteerd aan. “You’re not allowed to go to her. She can’t handle anything. Her heart is really weak...” hij spreekt het heel zacht uit, alsof hij het bijna niet durft te zeggen. Op dat moment lijkt de wereld om mij heen in elkaar te storten. Alle lucht wordt uit mijn longen gezogen. Mijn armen en benen worden slap, waardoor ik mezelf op de grond laat zakken. Daar beginnen de tranen te lopen. Ik staar door mijn tranen heen naar de grond. “And...” hij slikt “She only remembers Zayn’s name...” vervolgt hij langzaam. “Z-zayn?” vragend kijk ik omhoog, naar Liam die bezorgd over me heen gebogen staat. Zijn hand op mijn schouder. Hij knikt en slaat zijn armen om me heen. Ik begin luider te snikken. “I think this girl has got a long history...” mompeld hij zachtjes. Niets lijkt mijn tranen te kunnen stoppen. “But we… we kissed! And she told me she loved me! Why Zayn?” snik ik wanhopig. “I don’t know…” zegt hij zacht. “Let’s ask Zayn.” stelt hij voor. Hij staat op en trekt me omhoog. Ik laat me meesleuren naar ons appartement en we komen tot stilstand bij de kamer.

“Zayn?” roept Liam. Een geluid dat lijkt op ‘hm’ verraad dat hij in de keuken zit. We stappen de keuken in, waar Zayn net bezig een glas drinken te pakken. Zodra hij ons aankijkt schrikt hij. “Wow, what happend?” vraagt hij geschokt. Ik open mijn mond maar krijg er geen geluid uit. Daarom neemt Liam het van me over. “Emily is awake.” begint hij. “But why are you guys so sad?” vraagt Zayn niet begrijpend. “We can’t go to her, her hart is to weak. And…” vervolgt Liam. “And…?” Zayn kijkt hem vragend aan. “She only remembers your name…” besluit hij zijn verhaal. Zayn kijkt hem met open mond aan, een laat zijn ogen dan bezorgd naar mij glijden. “Niall, I...” stameld hij. Ik schud mijn hoofd. “Not your fault...” weet ik uit te brengen. Hij loopt op me af en slaat zijn armen om me heen als mijn tranen weer beginnen te stromen. Een kuch van Liam verstoort de stilte. “Zayn, can I talk to you for a minute?” vraagt hij terwijl hij Zayn doordringend aankijkt. Zayn knikt, waarna ze allebei naar mij kijken. Ik draai me om en loop naar de woonkamer. Daar plof ik neer op de bank en staar wezenloos voor me uit. Emily herinnert zich mij niet eens meer. Dan zal ze ook niet van me houden. En zal ik haar nooit meer in mijn armen kunnen sluiten.

Liam Payne
Niall loopt de kamer uit, en gelijk kruist mijn blik die van Zayn. “So...” mompeld hij. “There was more?” hij kijkt me vragend aan. Ik knik. Hoe moest ik dit nu weer gaan vertellen... “What did the doctor told you?” Zijn blik staat een beetje angstig. “Well...” begin ik, nadenkend over hoe ik het zal gaan brengen. “When she woke up, de doctor asked her if she knew something about before her accident... And she told him a name. She told him she was called Chloë Johnson.” sluit ik mijn verhaal af. Met grote ogen kijkt hij mij aan. Ik lees paniek af in zijn ogen. “C-Chloë?” stameld hij. Ik zie de tranen achter zijn ogen prikken. “S-he ís Chloë?” zegt hij ongelovig. “I don’t know Zayn, I only know that was what she said. I mean, why would she call herself Emily at once, and disappear from your life?” hij haalt zijn schouders op. “I’ve got to ask her.” zegt hij, terwijl hij de keuken uitloopt. “No! Zayn! Your not allowed to go to her!” schreeuw ik naar hem, terwijl ik hem achterna ren. “I don’t mind!” schreeuwt hij terug. Dan hoor ik de voordeur met een klap dichtslaan. Ik draai me om en kijk in het witte gezicht van een gebroken Niall. “Where is he going?” vraagt hij zacht. “I... I don’t know...” stamel ik. “Liam, tell me. Where is he going?” zegt hij, terwijl hij me doordringend aankijkt. “The hospital...” fluister ik zachtjes. Hij slikt. “What’s going on? Why does she only remember Zayn’s name? Tell me, please?” hij kijkt me wanhopig aan. “I don’t know Niall. But I think she’s got a long history. You can ask her when you’re allowed to see her…” probeer ik. “She probably only wants to see Zayn…” hij kijkt me gebroken aan. “Please, I beg you. Tell me the truth!” smeekt hij. Ik schud mijn hoofd. “I wish I could Nialler, I wish I could...” fluister ik.