Hoofdstuk 1

Nieuwjaarsavond. Een dag waar nieuwe voornemens worden verzonnen, ongelukken gebeuren, nieuwe kansen kunnen worden genomen en waar nieuwe vriendschappen uit voortkomen. Maar vooral een nieuw jaar waar alles opnieuw kan beginnen, en je het afgelopen jaar kan vergeten.

Een spa rood blikje ligt op de grond zie ik door mijn halfdicht, halfopen ogen heen. Beneden hoor ik harde stemmen en hard gelach. Een tikkende wekker, half 9. De muziek staat zachtjes aan, alsof iemand de radio wilde uitzetten maar zich toch heeft bedacht om het geluid zachter te zetten. Ik lig in mijn bed met opgetrokken knieën en eromheen geslagen armen. Ik heb geen idee waarom ik om dit tijdstip al in mijn bed lig. Ik vraag me af of ik hier al een tijdje heb liggen slapen of net pas. Het is helemaal niet zo belangrijk. Ik rek me uit en stap uit bed. Met een hempje en kort broekje aan doe ik mijn sloffen aan die naast mijn bed liggen en gooi ik het spa rood blikje in de prullenbak. Ik pak een spijkerbroek die over mijn stoel hangt en een schoon shirt en ondergoed. Ik sluip op mijn tenen naar de deur en zet hem op een kier open. Er is niemand op de overloop. Het schemer licht van de spaarlamp geeft een angstaanjagende gloed op de muren. Ik liep stilletjes naar de badkamer. Ik had geen idee waarom ik stil aan het doen was, maar om een of andere reden voelde ik me niet op me gemak. De stemmen beneden waren minder hard geworden en het leek net of er niemand weer was. Ik keek in de spiegel en zag een meisje met donkerbruin lang stijl haar, volle lippen, felgroene ogen en lange wimpers. Ik wist dat ik er goed uitzag en daar twijfelden heel veel mensen ook niet aan. Maar ik deed nooit arrogant. Daar had ik zelfs een hekel aan. Ik inspecteerde mezelf nog is goed en stapte onder een koude douche. Nadat ik had gedoucht kleedde ik me aan, maakte ik me op en liep ik naar beneden. Ik had het gevoel alsof er iets spannends ging gebeuren, iets wat maar 1 keer in het jaar voorkomt. Beneden zag ik mijn ouders met een heleboel mensen om ze heen en genoeg vrienden die ik kende."Waarom als hier zoveel bekenden zijn, heb ik liggen slapen?" dacht ik. Mijn vriendin Lillian liep naar me toe. "En? Lekker geslapen slaapkop?" vroeg ze. Met een stralende glimlach er achteraan. Mijn hersenen functioneerde niet zo goed want ik wist niet wat ik moest antwoorden, terwijl ik anders zo een antwoord klaar heb staan. "Je bent er nog niet echt bij merk ik, wel wakker blijven hè" zei Lillian. Ze liep lachend weg. "What the fack was dit voor dag" dacht ik bij mijzelf. Ik liep naar mijn moeder en ze verwelkomde me met een warme knuffel. Ik voelde me gelijk niet meer bang en meer op mijn gemak. "Mam, ik keek met een vragende blik in mijn ogen naar haar, waarom was ik aan het slapen?" Mijn moeder keek me lachend aan en zei, "Je was moe en wilde gaan slapen, om dat soort redenen ga je toch meestal slapen." Ik keek naar mijn moeder en voelde een soort sarcasme in haar stem. Ik besteedde er verder geen aandacht aan. Mijn moeder ging door met praten met de buren die er ook waren en keek niet meer om naar mij. Ik voelde twee sterke armen om me heen en een kus in mijn nek. "Heei lieffi, zei William. Mijn allerliefste vriendje. "Heb je je telefoon niet bij de hand", zei hij lachend. Owhja, mijn telefoon. Mijn trouwe vriend, waar ik alles meedeed. "Ik haal hem wel even". Terwijl ik aanstalten maakte om weg te lopen gaf ik hem snel nog een kus. "Ben je wel terug voor 12 uur, niet dat je weer aan je telefoon blijft kleven", riep hij me nog na. Terwijl ik de trap op liep realiseerde ik me wat voor dag het was, nieuwjaar. Dat was weer een raadsel minder. Toen ik de deur van mijn kamer opendeed zag ik op mijn bureau een lampje knipperen. Ik had een nieuw berichtje binnengekregen op mijn Blackberry. Toen ik mijn telefoon ontgrendelde zag ik een achtergrond van mij en William kussend, wat hield ik toch veel van hem. Ik opende het berichtje en zag dat het van Lillian was. "Zij was toch beneden in de woonkamer, ik zag haar net nog" flitste er door mijn hoofd heen. Toen ik de tekst aan het doorlezen voelde ik mijn hart sneller in mijn borstkas kloppen, werden mijn handen klam en begon ik een licht gevoel in mijn hoofd te krijgen. Ik had geen tijd te verliezen. Ik deed mijn schoenen aan en stormde naar beneden langs alle verbaasde gezichten. "Waar ga jij heen, Maartje kom terug!" Riep mijn moeder. Ik pakte mijn fiets deed de schuurdeur open en racete als een gek naar Lillian haar huis. Hijgend en met een bezweet hoofd bel ik aan.