||Feeling 5

Er was een week voorbij gegaan en Justin en ik konden niet stoppen met praten. Het maakte niet uit wat ik deed, of ik aan school werkte of ik speelde met Teddy, ik moest hem altijd sms'en. We belden iedere nacht met elkaar en meestal eindigde het met mijn moeder die in mijn kamer stond omdat Justin me zo hard aan het lachen maakte. In plaats van dat ik aandacht bestede aan mijn online lessen ging ik op Skype. Ik begon hem te vertrouwen, ook al had ik hem nog niet alles over mijn leven verteld. Maar ik dacht dat ik het binnenkort wel aan hem kwijt wilde. "Waarom spreken we zaterdag niet af? Ik heb niets te doen, geen interviews of optredens, niets. Let's just chill, me and you," fluisterde hij door de telefoon. Ik begon te glimlachen, ik had hem niet meer gezien sinds het concert. "Oke, maar ik ben er nog niet klaar voor om in het openbaar uit te gaan, dus ik denk dat je naar mijn huis kunt komen. Mijn moeder gaat met m'n zusje en broertje uit eten dus je kan naar mij komen?" Ik wilde nog niet dat iemand ons in het openbaar zag, niet voordat ik wist of dat we vrienden waren of iets anders. "Ik zal een film meenemen en dan kijken we hem bij jou." "Ik moet nu gaan," vervolgde hij zijn zin. "Goed, sms me of bel me als dat kan, bye!" Ik drukte op het rode hoorntje op mijn iPhone. "Shit" fluisterde ik zachtjes tegen mezelf. Ik moest over een uur een verslag inleveren en ik was nog niet eens begonnen. Ik pakte mijn laptop en begon zo snel als ik kon te typen. De lessen die ik op dit moment nam, waren niet zo moeilijk maar ze namen een groot deel van m'n tijd. Maar de laatste tijd bestede ik mijn meeste tijd aan Justin. Ik was binnen een halfuur klaar met het verslag en had het verzonden. Ik besloot een uurtje of twee te gaan slapen, niets mis mee.

Na ongeveer twee uur werd ik weer wakker en ik zag op mijn mobiel dat ik acht gemiste oproepen van Justin had. Hij wist dat als ik niet opnam geen tijd had, maar al deze gemiste oproepen maakte me zorgen. Mijn handen trilden toen ik zijn nummer intoetste, ik was bang ome te weten wat er gebeurd was. De telefoon ging twee keer over voordat Justin opnam. Ik bedacht mezelf niet eens hoi te zeggen. "Is er iets mis?" Vroeg ik wanhopig en ik wachtte op antwoord. "Ik heb gewoon iemand nodig om mee te praten, oke?" Zei hij nauwelijks hoorbaar. Scooter liet hem de afgelopen weken te hard werken en ik hoorde dat dit zijn breekpunt was. "Oke," zei ik rustig en ik zette me schrap voor wat er uit zijn mond zou komen. "Ik ben er niet genoeg voor mijn fans, Shanna. Overal moet ik stoppen om een foto met ze te maken omdat ik anders een ego heb. Scooter schreeuwde tegen me omdat ik vroeg voor een break. Mama zegt dat ze vind dat de fame, de roem allemaal teveel voor me is. M'n zusje belde me vanochtend in tranen omdat ze vind dat ik niet om haar geef." Hij haalde diep adem en ging verder. "Ik heb mijn broertjes verjaardag gemist, m'n vader belde me omdat ik hem al twee maanden niet meer heb gezien en omdat ik hem nooit bel. Kenny zegt dat ik te verwend ben en Jasmine verteld de wereld dat we aan het daten zijn. Ik kan er niet meer tegen, ik moet je zien Shanna." Ik hoorde de trilling in zijn stem en ik wist niet wat ik moest zeggen. "Justin, kalmeer. Ik weet dat je overstuur bent en ik weet dat Jasmine niet de aardigste persoon is om mee te praten. Het is al donderdag, je moet alleen morgen nog doorkomen en dan zien we elkaar weer. Vergeet niet dat je van je werk houd Jus, en deze strijd hoort erbij. We zien elkaar zaterdag. Maak je geen zorgen, later maakt dit het allemaal waard." Het maakt me kwaad dat mensen zo tegen hem doen, hij is ook een mens en geen robot. "Dankje Shanna." Ik was blij dat ik in staat was om hem te kalmeren. Ik kende het gevoel dat je niemand had om mee te praten, dus ik was blij dat Justin er ook voor mij was. "Oke, ga nu nog maar rusten en sms me morgen en vertel me hoe je jezelf voelt." Hij was veel te gespannen en ik wist dat hij op dit moment rust nodig had. "Ik hou van je," hoorde ik hem fluisteren. Hij dacht dat ik al had opgehangen. Ik glimlachte en hing snel op voordat ik hem iets hoorde zeggen wat ik niet mocht horen.