Jasper? Save me from my Nightmare please

Als ik klaar ben met douchen droog ik mezelf af. Ik kijk in de spiegel en zie mezelf “walgelijk’. Ik maak van mijn hand een vuist en Richt keihard op de spiegel. Die in duizend stukjes breekt. De helft valt in de wasbak en de rest op de grond. Ik pak een scherf uit mijn vuist en gooi hem keihard op de grond. Mijn moeder komt de badkamer in “WAT IS ER….Jess” gelijk is ze stil. Huilend kijk ik haar aan. Ze loopt door de scherven heen met haar schoenen en knuffelt me “shht”. Ze tilt me op en neemt me mee naar haar kamer. Ze pakt verband en verbind mijn hand en pols. Ik loop snikkend naar mijn kamer en pak mijn kleren en trek het aan. Als ik me omdraai zie ik Edward “EDWAARD’ schreeuw ik huilend en ren naar hem toe. Maar net als ik bij hem ben verdwijnt hij. Ik zak naar de grond en begin keihard te huilen en te schreeuwen en te gillen. Ik voel opeens te sterke armen om me heen terwijl ik nog steeds aan het huilen en gillen ben. Zijn hand gaat gauw voor mijn mond en sust me stil. “Ja…ja..Jasper” vraag ik. Hij knikt. Ik kijk hem aan “we hebben nog niks van hem gevonden’ is zijn antwoord. Er loopt een traan over mijn wang en hij veegt hem weg en knuffelt mij. “kom je mee naar beneden want daar zit de rest namelijk” ik knik en loop met hem mee naar beneden.