002 - Melissa Wakefield

Hallo, ik ben Melissa Wakefield, 16, bijna 17 jaar. Ik ben opzoek naar een baantje voor deze vakantie. Het liefste wil ik iets met dieren. Mijn nummer is 0385724591(*), ik wacht met smart op u telefoontje. U zou me er heel erg blij mee maken. Had ik op het memo briefje geschreven. 'Mam denk je dat het zo goed is?' vroeg ik aan mijn moeder. 'Ziet er goed uit.' antwoordde mijn moeder terug. Zelf vond ik het ook wel aardig goed. Ik pakte mijn tas en liep naar de garage. Ik pakte mijn fiets, en deed de garage deur open. Ik fietste naar de supermarkt. In de hoop dat iemand op mijn briefje reageerde..

Toen ik bij de supermarkt aankwam, liep ik naar het memobord. Ik plakte mijn briefje bij de andere briefjes. Ik keek ook of er nog een paar anderen waren die een baantje zochten, of die een baantje aanboden. Er waren een paar anderen, maar die waren meer geïnteresseerd in de landbouw. Ik zuchtte, en liep de supermarkt weer uit. Ik liep de hoek om, maar botste toen tegen iemand op. 'Oh, sorry het spijt me!' zei ik tegen hem. Het was een jongen met krullend, half lang haar. 'Nee ik moet sorry zeggen. Ik had haast, sorry'. Er kwam een snelle zachte zucht uit mijn mond, en ik keek de jongen in zijn ogen. 'Eh, nogmaals sorry' zei ik en liep langs hem, weer verder naar mijn fiets. Ik keek nog een keer achterom, en hij stond er nog. Hij keek mijn richting op, tot ik de bocht om was. Ik pakte mijn fiets en fietste weer richting huis.

'Ik ben thuis hoor mam' zei ik toen ik mijn jas aan de kapstok ophing. 'Ging het goed?' 'Ja, denk het wel' antwoordde ik terug. En ik liep naar boven, en storte me op mijn bed. Ik kreunde, en deed mijn ogen dicht.
Na een half uurtje languit op mijn bed te hebben gelegen, pakte ik mijn laptop, en ging naar twitter. @MelissaWakefield - advertentie in de supermarkt opgehangen.. Nu maar hopen dat iemand een baantje voor me heeft. tweette ik. Er was verder niet zo veel interessants dus besloot ik om naar youtube te gaan, en om wat muziek op te zetten. Ik zong wat liedjes mee, en bekeek wat grappige dingen. 'Melissa! Eten!' hoorde ik mijn moeder onder aan de trap brullen. 'Ik kom mam!' schreeuwde ik terug. Ik deed mijn laptop dicht, en ging naar beneden. 'Oeh, lekker! Patatjes!' zei ik enthousiast, en ik ging aan tafel zitten.



* Het nummer is niet een bestaan nummer voor zover ik weet! Ik heb het gewoon in willekeurige geplaatst!