{010)

4 jaar geleden
Verward schrok ik wakker met een rot gevoel het was namelijk nu al twee jaar geleden dat mam was vermoord.
Langzaam slofte ik naar mijn badkamer en zette de douch aan en kleedde me uit en stapte eronder en keek naar de naar de tegeltjes en begon ze uit verveling te tellen na een half uur was ik er uit gekomen dat er precies 100 tegeltjes waren gebruikt voor de muur en zette de douch uit ,pakte een handdoek waar ik me in wikkelde en liep naar mijn kamer ,verbaast keek ik naar buiten, want voor de verandering waren de wolken verdwenen en scheen er een fel zonnetje , vlug pakte een jurkje uit de kast en liep verbaast naar beneden en vervolgde mijn reis naar de keuken , om mijn maag haar zin te geven, en vroeg aan mary of ze een broodje voor me wauw maken, met een broodje in mijn mond liep ik naar mam haar graf en legde er een bloemen krans neer, alleen het vreemde was dat papa er normaalgesproken wel wat bij gelegd maar toen ik die avond nog eens keek lag alleen mijn krans er, verbaast over het feit dat hij niks gedaan had liep ik naar zijn studeer kamer en klopte aan, toen niemand iets zei liep ik aarzelend naar binnen en keek naar vader die in het papierwerk gedoken zat, “Pap?” vroeg ik zacht “Waarom heeft u niks neergelegd bij mama d’r graf?” en keek naar het haardvuur “Ze is dood zonde dus om tijd te verspillen aan iets wat er niet is” zei hij harteloos en ik voelde mijn bloed koken ”PAP ZE IS JE VROUW JE HIELD VAN HAAR HOE KAN JE ZO IETS ZEGGEN!!!!!” riep ik boos en veegde in mijn verboosde boosheid zijn papier werk van tafel “JE BENT ER BIJNA NOOIT, JE SLUIT JE DE HELE DAG HIER OP EN KOMT ER ALLEEN UIT OM TE ETEN!” en schepte er nog woedend een schepje boven op “ VOLGENS MIJ SLAAP JE HIER ZELFS!” boos liep hij op me af en pakte me bij mijn arm
“DEZE KEER JONGE DAME BEN JE ECHT TEVER GEGAAN” en smeet me zijn kamer uit, huilend rende ik naar buiten naar mam d’r graf en liet me zakken op het bankje, wetend dat ik deze keer te ver was gegaan.
Vader en ik hadden sinds mam d’r dood wel vaker ruzie gehad ,maar ik had het gevoel dat ik hem nu eindelijk geraakt had, en trok mijn knieën op en legde mijn hoofd erop,
“Mam sinds u weg bent is alles veranderd, kom alstublieft terug”
Terwijl ik het allemaal zei was ik gestopt met huilen en liepen er nog wel af en toe een traan over mijn gezicht “Ik mis je… ik mis jullie allemaal..” en slofte terug naar het huis en liep langs Chetan die bijna omviel van de schrik toen ik zo plotseling langs hem slofte.
In mijn kamer aangekomen pakte ik mijn gitaar en streek over de woorden die er aan de achterkant op stonden gegrafeerd “No Suenes tu vida, vive tu sueno” iets wat mam er voor me had in laten graveren toen ik acht werd, het grappige alleen er aan was dat mam dat altijd zei “Droom niet je leven liefje maar Leef je droom” en begon te spelen,
Mama zei altijd dat dit mijn lied was en dat ik hem nooit mocht vergeten,

I remember tears streaming down your face when I said I’ll never let you go,
When al those shadows almost killed your light,
I remember you said don’t leave me here alone,
But al that’s gone and past tonight

Just close your eyes,
The sun is going down,
You’ll be alright,
No one can hurt you now,
Come morning light,
You and I’ll be safe and sound

Don’t you dare to look out your window,
Darling everything’s on fire,
And the war our door keep’s raging on,
Hold on to this lullaby,
Even then the music’s gone

Just close your eyes,
The sun is going down,
You’ll be alright,
No one can hurt you now,
Come morning light,
You and I’ll be safe and sound…..

Verbaasd keek ik naar het balkon, zag ik het nou goed of werd ik gek ,ik zwoer dat ik daar namelijk net een uil zag vliegen, legde mijn gitaar weg en liep verbaast naar het balkon.