24.

De dagen vlogen voorbij. Ik had Mara al een paar keer geprobeerd over te halen om Jane te vertellen van haar zwangerschap, maar Mara durfde het niet. Tot nu toe had ik haar telkens gedekt wanneer ze bijvoorbeeld naar de dokter moest, maar er kwam een moment dat Mara er niet meer onderuit zou komen. Het zou niet lang meer duren tot haar buikje zichtbaar werd. Vandaag was ze met Matthew naar haar ouders om het nieuws te vertellen. Het was nog de vraag waar ze zou gaan bevallen, maar gelukkig hadden ze nog even de tijd om dat te bedenken.
“Hé Jas, ik ga met Brandon naar het strand… ik zie je later ok?”
“Oké, veel plezier!”
Ik zwaaide Rose uit en liep toen naar mijn kamer om mijn bikini aan te trekken. Even later installeerde ik me met een boek op mijn balkonnetje in de zon. De zon brandde op mijn huid en ik genoot van de warmte.
“Jasmin! Heee, Jasmin!”
Ik keek op om te zien wie me had geroepen. Een stukje verderop stond een jongen bij het zwembad te zwaaien. Ik kneep met mijn ogen tegen de zon en probeerde te zien wie het was. De jongen kwam mijn naar me toe lopen en ik zag nu pas wie het was.
“Damn, James. Ik herkende je niet eens! Ik heb je nog nooit zonder koks outfit gezien, laat staan zonder shirt,” grinnikte ik naar beneden.
“Bevalt het je?” lachte James naar boven. Ik knikte lachend.
“Kom anders even naar beneden, dat praat wat makkelijker!”
“Oke, wacht even. Niet weglopen!” zei ik.
Ik rende naar binnen, sloot de balkondeuren, gooide mijn boek op bed, rende de trap af, de gang door, gooide de deur open en smeet hem achter me dicht. Ik rende op mijn slippers naar de plek onder mijn balkon, maar James stond er niet meer. Ik keek om me heen, maar zag hem niet.
“James, verdomme. Waar zit je?”
Ineens sprong iemand op mijn rug en ik slaakte een gilletje.
“Zo, schrok je?” lachte James achter me.
“Nee hoezo?”
“Ik dacht dat ik wat hoorde,” antwoordde hij grinnikend.
“Nare vent,” mompelde ik.
James haalde zijn schouders op en leunde tegen de muur van het huisje aan.
“Hoe is het met Taylor?” vroeg hij.
“Hij is al een paar weken weg voor zijn werk. De komende drie weken zie ik hem zeker nog niet,” antwoordde ik sip.
“Hmmm, dat is balen. Zullen we anders wat leuks gaan doen?” vroeg James.
“Eh, dat ligt eraan wat jij verstaat onder iets leuks doen? Ik wil niet graag nog een keer van achter besprongen worden.”
James barstte in lachen uit en ik keek hem verbaasd aan.
“Sorry, dat klonk gewoon stom.”
“Kleuter,” lachte ik en gaf hem een duwtje.
“Nou kleed je om, dan gaan we een ijsje halen! Ik ga me ook even aankleden en ben over 5 minuten weer hier oke?”
“Okidoki!”
Een paar minuten later stond ik op de hoek van mijn huisje te wachten tot James aankwam. Ik zag hem in de verte aankomen met een blauw wit geblokte blouse, die hem erg leuk stond. Ik keek naar mijn eigen rood, wit, blauwe blouse en grinnikte. Ik zag hoe James bij het huisje stopte en om zich heen keek. Ik kwam de hoek om, zette twee grote stappen en sprong op James zijn rug.
“Aaargh. Ooo, ja oke oke. Die had ik verdiend.”
“Dat had je zeker.”
“Let’s go. Ik heb zin in een ijsje!”
James begon te rennen en lachend rende ik achter hem aan…