002- opnieuw in het park

Als ik na een tijdeje me moeder hoor roepen dat we gaan eten, zet ik me computer uit, en loop naar beneden. Wanneer ik in de keuken sta, zie ik dat de tafel al is gedekt, en ik de laatste ben die beneden kom. Snel pak ik een stoel en schruif ik aan. Iedereen schept wat op, maar eigenlijk heb ik geen honger. Ik kan alleen maar aan Nino denken. De hele tijd wordt er niets aan tafel gezegd. Iedereen zit te eten, terwijl ik alleen maar naar me bord kan kijken, die nog helemaal vol ligt. Ik voel dat er iemand een hand op mijn hand legt. Als ik opkijk, zie ik dat het me moeder is. 'Het komt echt goed' Spreekt ze me bemoedigend toe. Ik glimlach naar haar, en kijk dan weer naar me eten. Mijn moeder geeft me een vork, en dan merk ik pas dat iedereen naar me kijkt. Maar het kan me niet zoveel schelen. Mijn zus staat op en begint af te ruimen. Dan staat me vader ook op en loopt naar de gang. Als hij terug komt, heeft hij zijn jas aan. 'Wat ga jij doen?' Vraag ik hem verbaasd. 'Ik ga Nino zoeken' Zegt hij dan en loopt de keuken uit. Ik kijk me moeder aan en haal dan me schouders op. Met z'n driën ruimen we de tafel af. Als we klaar zijn, en alles in de vaatwasser staat, loopt me zus de keuken uit. Ik hoor haar de trap op lopen. Zelf loop ik naar de koelkast en pak er iets te drinken uit. Ondertussen is mijn moeder de keuken ook al uit, en zit weer op de bank een boek te lezen. Als ik de keuken uit loop, loop ik gelijk door naar boven. Ik open de deur van mijn kamer en kijk rond. 'Ik mag ook wel eens op gaan ruimen' Zeg ik tegen mezelf, en loop ,e kamer verder in. Alle kleren raap ik van de grond en leg ik terug in de kast, de dingen die ik nooit meer gebruik gooi ik weg, en ik pak mijn schoenen om mee naar beneden te lopen. Dan loop ik naar me raam, om die een stukje open te doen. Op mijn raamkozijn staat een foto van mij en Nino. Ik pak hem op en kijk er naar. Als mijn deur open gaat, draai ik me om, en zie ik mijn vader in de kamer staan. Ik kijken hem vragend aan, maar hij schud zijn hoofd. Weer voel ik de tranen in mijn ogen prikken, maar ik houd me in. Dan begint me vader in mijn kamer rond te kijken. 'Heb je opgeruimd?' Vraagt hij verbaasd. 'Ja, goed he' Zeg ik met een grote glimlach op me gizicht. Want eigenlijk is mijn kamer nog nooit opgeruimd geweest. Hij knikt en loopt me kamer dan uit. Zelf zet ik het fotolijstje terug en loop ik ook naar beneden.