001- geen problemen

ik begin in me zak te rommelen en haal mijn Blackbarry er uit. Snel toets ik het nummer van me zus in. Het duurt even voordat ze opneemt, terwijl mijn gedult langzaam opraakt, wacht ik tot ik iets hoor. 'Met Marieke' Hoor ik dan. Een opgeluchte zucht verlaat me mond. Ik leg snel het verhaal uit en luister dan naar het antwoord van Marieke. 'Ik kom al' Hoor ik haar geïrriteerd zeggen. We zeggen gedag en hangen op. Als ze aankomt in het park beginnen we te zoeken. Op alle plekken waar we geweest zijn. Aan alle mensen vragen we of ze een hond hebben gezien, met een bruine vacht, maar niemand weet het. Ik merk dat, hoe langer we zoeken, Marieke steeds ongezelliger wordt. En aangezien ze nou eenmaal niet de vrolijkste is, besluit ik maar me mond te houden. Na lang zoeken komt Marieke op me aflopen. 'Ik ga naar huis' Zegt ze met een zucht. Ik kijk haar aan en knik dan. 'Ik ga mee'. En samen fietsen we naar huis. De hele weg zit ik met me gedachte bij Nino. Dan begint ze opeens te praten. 'Hoe ga je dit tegen papa en mama zeggen?' Vraagt ze nieuwsgierig. Ik haal me schouders op en fiets dan door. Als we thuis komen, zet ik me fiets en loop ik achter Marieke aan naar binnen. Ik gooi me sleutels op de tafel en hang me jas op. Vervolgens loop ik naar de keuken om wat drinken te pakken. Als ik een glas heb gepakt, loop ik naar de koelkast en haal er een fles cola uit. Ik schenk het in en loop terug naar de woonkamer. Als ik me moeder zie, loop ik naar haar toe, en ga naast haar op de bank zitten. 'Mam?' Vraag ik haar onzeker. Ze kijkt op van haar krant, die ze net aan het lezen was. 'Wat is er lieverd?' Vraagt ze aan me. 'Ik ging Nino uitlaten, en toen kwam er een meisje naar me toe waar ik een gesprek mee begon.... Ik stopte me verhaal even en keek naar me moeder die me vragend aan keek. Toen twijfelde ik en ging verder met me verhaal. 'Toen ze naar huis moest, wou ik ook gaan, maar ik kon Nino niet meer vinden. Ik heb overal gezocht, zelfs Marieke heeft meegeholpen'. Mijn moeder komt naar met oe gelopen, en amhelst me. Al snel barst ik in tranen uit. 'Het spijt me mama'. Weet ik nog net uit te brengen. 'We gaan vanavond nog wel even zoeken'. Zegt ze lief tegen me. Ik knik en laat me moeder dan los. Snel loop ik naar boven, naar mijn eigen kamer. Beneden hoor ik de deur open gaan, en vervolgend een vrolijke, zware mannenstem. Mijn vader. Ik hoor me moeder iets tegen me vader zeggen, vervolgens hoor ik voetstappen de trap op komen. Ik ben op mijn bed gaan zitten, en wacht tot ik de deur open zie gaan. Mijn vader stapt binnen, en kijkt me aan. 'Het geeft niet lieverd' Zegt hij dan. Een opgeluchte zucht verlaat me mond, want ik had gedacht dat hij boos zou worden. 'Vanavond gaan we weer zoeken' Gaat hij zijn verhaal verder. Ik knik en sta dan op. Snel loop ik naar me computer en zet hem aan. Achter me hoor ik de deur weer zachtjes dicht gaan. Ik draai me om en zie dat me vader weg is. Nu kan ik weer rustig me huiswerk gaan maken.