3

De ochtend verloop volledig zoals ik had gehoopt en dus erg in mijn voordeel. We beginnen met een Hip Hop routine van een kwartiertje. Het nummer is “Telephone” van Lady Gaga, niet echt een favoriet van mij maar goed. Nadat we de choreografie een paar keer hebben doorgelopen ken ik de pasjes wel en begin vast aan mijn solo. Met een koptelefoon op leef ik me helemaal in en tegen lunchtijd heb ik mijn solo af. Als ik na de lunch terug de zaal in kom zegt de choreografe dat ik wel iets voor mijzelf mag gaan doen als ik maar een kwartiertje van tevoren terug ben. Langzaam loop ik met een koptelefoon op door de gangen van het gebouw. Ik draag mijn balletschoenen en dans voorzichtig mee op de muziek. Eenmaal in de kantine laat ik me op een stoel zakken en pak mijn telefoon er bij. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een jongen de kantine binnenkomen. Ik herken hem bijna meteen als Zayn, snel richt ik mijn ogen weer op de telefoon. Vanonder mijn wimpers hou ik hem in de gaten. Hij ijsbeert een poosje besluiteloos door de kantine heen en weer. Hij ziet er een beetje verloren uit. Als hij terug de kantine uitloopt vraag ik me af wat hij hier deed.

Als ik weer terug de zaal in loop zie ik meteen dat er een paar zijn die de choreografie nog steeds niet onder de knie hebben. Met mijn rug tegen de muur kijk ik een poosje toe en oefen in mijn hoofd mijn solo stukje. “Time to go to the judges!” Roept choreografe Rosa en we lopen met de hele groep richting het podium. De jongens mogen beginnen. Ik zoek in de groep naar bekende gezichten. Harry in een hoodie, Louis met een beanie, Liam en Niall. Er mist iemand, waar is Zayn? Ik had gewoon naar hem toe moeten gaan vanmiddag schiet het door mijn hoofd. Even verdwijnt Simon vanachter de Jurydesk om vervolgens terug te komen met een zenuwachtige Zayn. Hij gaat tussen de andere jongens staan en doet enigszins onwennig me met de choreografie. De jongens brengen het er, afgezien van Niall, nog best aardig van af. Maar je kan het de blije blonde Ier moeilijk kwalijk nemen als hij met een mega smile het podium verlaat.

Nu zijn de meiden aan de beurt. De muziek start en ik begin te dansen. Bij deze opdracht voel ik totaal geen zenuwen, het gaat perfect. Mijn eigen stukje gaat ook geweldig en ik zit zo in de muziek dat ik helemaal vergeet te kijken hoe de andere meiden het doen. Als we klaar zijn spring ik meteen van het podium af en ga op zoek naar Zayn. Ik ben nu toch wel erg nieuwsgierig wat dit allemaal te betekenen heeft. Halverwege mijn zoektocht wordt ik tegengehouden door Louis en Harry die met zijn tweeën rondlopen alsof ze al jaren beste vrienden zijn. Maar naar mijn weten kennen ze elkaar pas twee dagen. “Hello Allison.” Grijnst Harry cheeky. “Wow, you really smashed it up there!” Roept Louis op zijn beurt uit. Snel richt ik mijn ogen op de grond, op de een of andere manier word ik verlegen van het complimentje. “Well, I could kind of use it after that failure during the singing yesterday.” Zucht ik. “Was it that bad?” Vraagt Harry bezord. Ik knik, “You know, I was kind of looking for Zayn right now.” Terwijl ik het zeg realiseer ik me hoe dom het klinkt. Ik mompel snel iets onverstaanbaars en baan me en weg door de mensenmassa.