Twenty.

Esther Withlock.

Toen ik de woonkamer inkwam waren de vier jongens zo stil en zo druk bezig met de andere kant op kijken dat het meteen duidelijk was dat ze het over mij hebben gehad. Waarschijnlijk niet in de negatieve manier, maar toch.
'Ik ben niet achterlijk, hoor.' zei ik, een wenkbrauw optrekkend. Het was zo stil in de woonkamer dat ik bijna kon zweren dat ik een echo hoorde van mijn eigen stem.
'We zeiden niks gemeens!' schoot Niall meteen in de verdediging, zijn handen afwerend in de lucht stekend. Ik grinnikte om het speelse gebaar en knikte als teken dat ik dat ook wel wist, toen viel mijn blik op het monopolybord op de grond en verscheen er een grote grijns op mijn gezicht.
'Zullen we monopoly doen?' riep ik vrolijk uit, zonder op antwoord te wachten ging ik in kleermakerszit op een van de kussens zitten die rond het speelbord verspreid waren en wachtte ongeduldig op de jongens. Niall en Louis namen meteen plaats, maar Zayn en Harry bleven bewegingloos op de bank zitten. Alsof het afgesproken was pruilde Niall, Louis en ik tegelijk naar de twee jongens, die nog steeds bleven zitten. Dit vroeg om grof geschut. Ik liet mezelf op mijn knieën zakken, sloeg mijn handen in elkaar en probeerde mijn zieligste blik op te zetten. Niet dat mijn zieligste blik goed was, maar het werkte blijkbaar wel.
'Maar Danielle zei dat je vals speelde.' jammerde Harry als laatste verzet. Shit, ik speelde inderdaad vals. Diep van binnen vervloekte ik Danielle voor alles wat in me opkwam, maar toen bedacht ik me dat ik net uitgebreid haar vriendje heb af lopen te lebberen en niet het recht had om nepboos op haar te worden, dubbel shit. Zayn had zich al overgegeven en was op een van de kussens geploft, iets mompelend over dat hij een grote hekel had aan monopoly.
'Dan doe ik het speciaal niet voor jullie?' probeerde ik nog. Triomfantelijk gaf ik Louis en Niall een high five toen ook Harry plaats nam. Nadat het geld verdeeld was en iedereen een poppetje had uitgekozen kon het spel beginnen.

'Je moet me wel betalen!' riep Niall verontwaardigd uit. 'Niet waar!' reageerde ik boos. Niall en ik stonden met onze armen over elkaar geslagen tegenover elkaar en keken beide boos. Ik was net op een van Niall's vier stations gaan staan en moest eigenlijk 200 betalen, maar omdat Harry al gegooid had voordat Niall het doorhad vond ik dat het niet moest. Nu stonden we al vijf minuten te kibbelen en Zayn werd er blijkbaar gek van.
'Waarom pakken we de regels er niet bij?' jammerde hij, iedereen keek verwonderd op.
'Welke regels?' vroeg Louis met een opgetrokken wenkbrauw. Triomfantelijk hield Harry een wit boekje omhoog en iedereen maakte een zacht 'oh' geluidje.
'Maar niemand gebruikt de regels!' riep Louis verontwaardigd uit. Nu begonnen de drie jongens op de grond een discussie te voeren waar ík gek van werd.
'Fijn, ik betaal het wel. Ik heb toch minstens vijfhonderd van jullie allemaal gejat.' schouderophalend smeet ik twee briefjes van honderd Niall zijn kant op. Maar alle jongens waren te druk bezig met hun geld na te tellen.
'Hoe deed je dat?' vroeg Louis verbaasd uit. 'Ik mis duizend en ik heb je niks zien pakken, niet bij mij en niet bij de andere jongens.' ik had nog steeds een zelfvoldane grijns op mijn gezicht tot ik Danielle's stem achter me hoorde.
'Ik zei toch dat ze vals speelde.'