Chapter 32

“Oké, waar wil je in?” vroeg Chris toen we door de Kalverstraat liepen.
“Hier,” zei ik terwijl ik wees naar de River Island aan de andere kant. Chris pakte mijn hand en liep er samen met mij in. Ik keek rond tussen de kleding die ik voornamelijk erg mooi vond, ik kocht er niet vaak wat maar moest er toch altijd kijken.
“Hoe vind je deze?” vroeg Chris toen hij een heel mooi kort rood jurkje pakte. Ik droeg bijna nooit felle kleuren, laat staan zo’n knalrood jurkje. Toch was hij wel erg mooi.
“Mooi,” zei ik terwijl ik het jurkje aanpakte, ik schrok van het prijskaartje, het kostte 100 euro!
“Pas ‘m eens,” drong Chris aan.
“Ik neem hem toch niet,” antwoordde ik.
“Vind je hem niet mooi?”
“Jawel… Maar…”
“Passen dan,” onderbrak Chris me. Ik haalde mijn schouders op en verdween met het jurkje het pashokje in. Toen ik hem aantrok voelde het gelijk goed, hij zat als gegoten. Ik bekeek mezelf in de spiegel, wauw, hij stond me echt heel erg mooi.
“Klaar?” vroeg Chris ongeduldig. Ik deed het gordijntje open en liep het hokje uit. Chris keek me met een glimlach aan.
“Wauw… Dit is echt… Je bent echt perfect,” hakkelde hij. Mijn wangen kleurden een beetje rood en ik keek weg.
“Deze moet je hebben,” besloot Chris toen.
“Nou, eh, eigenlijk is hij wat te duur…” mompelde ik.
“Ik koop hem voor je!”
“Nee, joh, niet doen.” Ik schudde hevig mijn hoofd.
“Jawel, tuurlijk wel. Hij staat je prachtig dus die moet je hebben.”
“Nou… Als je er op staat,” zei ik zacht.
“Ja, ik sta er op.” Ik glimlachte en gaf hem een knuffel.
“Dankjewel,” zei ik toen. Ik ging terug het hokje in en deed het jurkje weer uit, hij stond echt prachtig maar ik wist zeker dat ik hem zelf nooit zou kopen vanwege de prijs. Daarom voelde ik me een beetje bezwaard, maar zo te horen kreeg ik het niet uit Chris zijn hoofd.
Chris rekende af en toen liepen we samen de winkel uit.
“Nogmaals, bedankt,” zei ik. Chris keek me aan en glimlachte, hij trok me tegen zich aan en gaf me een kus op mijn slaap.
“Geen dank, hij stond je prachtig,” zei Chris lief. Ik pakte zijn hand en kneep er zacht in. We gingen nog een paar winkels in en aten wat, daarna moest ik trainen geven. Chris hielp weer mee en de kinderen vonden het geweldig.
De volgende dag stond ik bij Chris zijn training te kijken, daarna zou hij gelijk met mij naar mijn eerste training bij ADO. Stiekem was ik wel een beetje blij dat hij meeging, ik was enorm zenuwachtig.
“Hé schatje,” zei Chris toen hij rood en bezweet op me af kwam lopen na de training. Hij gaf me een kus. Ik glimlachte en bekeek hem, het had echt wel iets aantrekkelijks, zoals hij er nu uit zag.
“Ik kleed me snel om en dan gaan we oké?” zei hij.
“Is goed, tot zo,” zei ik en gaf hem nog snel een kusje. Hij rende achter de rest aan het veld af en ik liep naar de kantine toe. Ik voelde mijn telefoon trillen en las op het schermpje:
Succes straks! Zie ik je vanavond? XX

Lief van Emily dat ze er nog aan dacht, daar was ze altijd al goed in. Ik keek de kantine rond en zag niemand die ik kende dus ging ik maar alleen aan een tafeltje zitten.

Dankjewel! Ja, kom je bij mij? X

Dan was een telefoon altijd erg handig, van die momenten dat je je geen houding weet te geven omdat je niemand hebt om mee te praten. Ik zag Raisa lopen en vroeg me af wat zij hier toch steeds moest… Ik vertrouwde Chris volledig maar toch voelde het niet goed dat zij hier zoveel rondhing. Ze keek mijn kant uit en gaf me een gemaakt glimlachje. Rotwijf.
“Hé…” hoorde ik toen een bekende mannenstem zacht zeggen. Ik draaide me om en zag Derk staan, mijn adem stokte even maar ik herstelde vlug.
“Hoi,” zei ik toen.
“Mag ik hier zitten?” vroeg hij verlegen, wijzend op de stoel tegenover mij. Ik knikte en Derk ging zitten. Een beetje zenuwachtig pakte ik mijn telefoon om te kijken of ik een berichtje had, godzijdank had ik een reactie van Emily.

Ja, tot vanavond. X

Oh… Ik reageerde snel en had toen geen excuus meer om de hele tijd naar mijn telefoon te blijven staren.
“Hoe is het?” vroeg Derk toen.
“Ja… Goed, en met jou?” mompelde ik.
“Goed. Ik uhm, sorry.” Ik keek op, Derk keek me aan en ik voelde me een beetje schuldig.
“Je hoeft geen sorry te zeggen,” zei ik toen.
“Jawel. Sorry, ik had je gewoon moeten laten.” Ik haalde mijn schouders op.
“Het is gewoon zo. Ik wil niet dat jij boos bent, of Chris, of wie dan ook. Ik voel me echt schuldig en ik wil gewoon normaal met je om kunnen gaan,” vervolgde Derk zijn zin.
“Ja… Ik ook,” antwoordde ik toen. Derk leek een beetje opgelucht en glimlachte.
“Fijn.” Ik glimlachte naar Derk en voelde juist op dat moment twee handen op mijn schouders. Ik draaide mijn hoofd en zag Chris staan.
“Zullen we gaan?” vroeg hij.
“Ja, is goed,” zei ik en ik stond op.
“Succes,” zei Derk toen.
“Dankjewel, doei,” antwoordde ik.
“Later,” zei Chris toen en we liepen weg. Chris sloeg zijn arm om me heen en we liepen richting Raisa, ze keek naar ons maar haar arrogante blik was verdwenen. Juist op het moment dat we langs haar liepen drukte Chris een kus op mijn slaap. Ik glimlachte en voelde me trots, Chris zou nooit iets voor die Raisa voelen.
“Ik ben echt trots op je,” zei Chris toen we buiten waren, “dat je straks gewoon bij de dames van ADO traint.”
Ik keek hem aan en glimlachte.
“Ik ben nog veel trotser op jou, gewoon om wie je bent.” Chris stopte met lopen en sloeg zijn andere arm ook om me heen en drukte me stevig tegen zich aan. Ik snoof en rook de heerlijke geur van zijn douchegel.
“Ik ook op jou, altijd,” zei hij toen en hij gaf me een lange zoen. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en sloot mijn ogen even. Chris haalde zijn hand door mijn haar en legde hem toen om mijn nek.
“Zullen we?” vroeg hij zacht.
“Ja,” antwoordde ik toen. We stapten in zijn auto, ik had mijn spullen al meegenomen dus we konden rechtstreeks naar de voetbalvelden van ADO.
“Ben je zenuwachtig?” vroeg Chris toen we al een tijdje reden.
“Een beetje, ben wel blij dat je meegaat,” zei ik toen.
“Tuurlijk ga ik mee! Ik wil het heel erg graag zien,” zei Chris enthousiast.
“Daar ben ik blij om,” antwoordde ik.
We reden het sportterrein van ADO Den Haag op, ik voelde dat ik steeds zenuwachtiger werd. Waar moest ik heen? Zouden die meisjes wel aardig zijn? Paste ik er wel tussen?
“Hé joh, zenuwpeesje, stap je nog uit?” vroeg Chris lachend terwijl hij de deur openhield.
“Ik ben geen zenuwpeesje,” beet ik hem toe.
“Je lijkt alleen maar zenuwachtig wil je zeggen, het is best normaal dat je zenuwachtig bent hoor.”
“Dan moet je me er niet mee pesten,” zei ik toen lachend.
“Sorry,” antwoordde Chris en hij gaf me een kus. Ik pakte mijn tas en we liepen richting de ingang. Gelukkig stond daar de trainster waar ik eerder al kennis mee had gemaakt.
“Hoi Marenne!” zei ze enthousiast.
“Hoi,” zei ik. Ze liep op Chris af en gaf hem een hand.
“Ik ben Linda,” zei ze toen.
“Chris,” zei Chris en hij glimlachte.
“Je mag wel naar de kleedkamer hier om de hoek gaan, er zijn al een paar dames,” zei ze terwijl ze wees naar een gebouw.
“Is goed,” antwoordde ik. Ik gaf Chris een kus en hij keek me bemoedigend aan.
“Succes,” zei hij. Ik glimlachte en liep stijf van de zenuwen naar het kleedhok toe. Ik hoorde al in welke ze zaten, een damesteam bleef een damesteam, dat gepraat in de kleedhokken zou altijd blijven. Ik deed de deur open en zag vijf meisjes, van misschien 5 jaar ouder zitten.
“Hoi!” zeiden ze enthousiast en ze stelden zich één voor één aan me voor. Ze waren gelijk heel erg vriendelijk en ontvingen me hartelijk. Ik voelde me snel op mijn gemak
“Heb je er zin in?” vroeg één toen, Marjolein heette ze geloof ik.
“Ja, ik ben erg benieuwd.”
“Ach, het zal vast niet veel anders zijn dan wat je gewend bent, het is altijd heel erg gezellig hier hoor!”
“Mooi zo,” antwoordde ik lichtelijk opgelucht. Ik kleedde me om en zag dat zij allemaal trainingskleren van ADO Den Haag hadden, die zou ik ook krijgen…
“Oh, jij hebt natuurlijk nog geen pak van ADO, nou ja dat krijg je vast snel!” zei Marjolein toen. Ik knikte en haalde mijn schouders op.
“Zullen we anders naar het veld gaan?” vroeg ze.
“Ja, is goed,” antwoordde ik. Ik volgde haar naar buiten, ik keek om me heen en was wel een beetje onder de indruk. Dit zou mijn nieuwe plek worden, hier zou ik mijn grootste deel van de week doorbrengen.
“Is dat je vriend?” vroeg ze toen ze Chris zag staan bij onze trainster.
“Ja… Hoe weet je dat?” vroeg ik verbaasd.
“Ik had al gehoord van iemand dat je met Christian Eriksen was, dus het lag nogal voor de hand,” zei ze lachend. Ze had het van iemand gehoord? Ja, natuurlijk. Chris was bekend.
“Oh, ja, natuurlijk,” mompelde ik.
“Heb je niet veel last van jaloerse meisjes of zo?” vroeg ze toen.
“Valt mee,” antwoordde ik schouderophalend.
“Oh mooi zo,” zei Marjolein, ze wist niet zo goed meer wat ze moest zeggen.
“En, heb jij een vriend?” zei ik toen maar om te stilte te doorbreken.
“Ja,” zei ze glunderend.
“Leuk, woont hij in Den Haag?”
“Ja, ik ben al drie jaar samen met hem, we wonen sinds een half jaar samen,” zei ze toen.
“Leuk zeg,” antwoordde ik. Ik dacht aan samenwonen, dat zou best leuk zijn… Maar wij waren nog niet eens een jaar samen, laat staan een half jaar.
“Ja, het is wel wennen, maar wel fijn!”
“Snap ik,” zei ik begrijpend. We pakten en bal en begonnen wat over te trappen, ik mocht haar wel. Ik keek naar de zijkant van het veld en zag Chris staan, hij keek wat om zich heen en richtte zo nu en dan zijn blik weer op ons. De rest kwam ook het veld op en de trainster kwam er ook aan.
“Dames!” zei ze toen, “ik wil jullie graag voorstellen aan jullie nieuwe teamgenoot, Marenne.” Ik glimlachte maar wist me geen houding te geven.
“Vertel anders even waar je vandaan komt,” zei Linda toen.
“Ik heb bij FC Amsterdam gevoetbald, woon in Amsterdam en voor de rest valt er eigenlijk nog weinig over te vertellen,” zei ik.
“Welkom,” zei toen een meisje. Ik glimlachte, “dankje,” antwoordde ik.
We begonnen de training en ik merkte dat ik goed mee kon komen, het was een leuk team en ik voelde me op mijn gemak. Dit was een goede keuze geweest.
Toen de training afgelopen was liep ik naar Chris toe.
“En?” vroeg hij.
“Ja, leuk, ik ben blij dat ik dit heb gedaan,” zei ik.
“Dacht ik al, je kan er goed tussen!” Ik glimlachte en gaf hem een kus.
“Ik ga omkleden,” zei ik toen. Chris knikte en tevreden liep ik met de rest mee naar het kleedhok, mijn nieuwe team!