(22) As lazy as a Kaulitz...

'Hé, Kaulitz-en! Aan tafel!' riep Jojo luid. Ik grinnikte maar bleef liggen met mijn oogjes flink gesloten. Ik merkte dat Tom in de ligstoel naast me wel recht ging zitten; hij had ook altijd honger... Bill bleef wel liggen. 'Solidair zijn, hé zus.' mompelde Bill met een lachje. Het was een hele verbazing te zien hoe hij het afgelopen uur zo veranderd was. Weer..oude Bill... Het was goed te zien, en op een of andere manier leek Zinzi er ook gelukkiger uit te zien. Die twee waren gewoon té schattig, zeker Zinzi met haar paarse haren.. het stond haar wel goed, iedereen vond dat, buiten Tom die er de hele tijd stomme moppen over zat te maken. NIet dat er ook maar iemand luisterde buiten Sarah, die hem dan -niet gemeend- vertelde dat hij moest opgroeien.. Ik vroeg me echt af hoe lang het nog zou duren... Zo lang kon dat nu toch niet duren... ze waren voorbestemd, maar geen van de twee durfde een stap te verzetten.
Iemand kwam boven mijn gezicht hangen waardoor ik in de schaduw lag.
'MOve on!' zei ik lui. Ik hoorde Bill grinniken.
'Ik ook?' vroeg Georg zacht. Ik opende mijn ogen om hem aan te kijken en deed even alsof ik er over nadacht. hij gaf me niet eens de tijd om na te denken, maar kuste me. Ik glimlachte en liet me iets gewilliger dan voorheen recht trekken om toch maar aan tafel te gaan. Niet dat Georg echt aan de kant ging toen ik recht stond, waardoor ik zowat tegen hem aangedrukt stond, maar ja..het was dan ook een man. Bill keek op naar ons. 'Tot zover gaat je solidariteit met je grote broer..'mompelde hij terwijl hij zijn hand naar me uitstak zodat ik hem kon recht helpen.
'Jullie Kaulitz zijn verschrikkelijk lui eenmaal de zon uitkomt, weet je dat, je kan niet eens zelf rechtstaan.' zei Georg terwijl ik Bill probeerde recht te trekken. Georg glimlachte en legde zijn handen op mijn heupen om me tegen te houden omdat het eerder Bill was die mij naar beneden trok dan ik hem naar boven..