Part 52

'Pruim? Hebben ze geen pruimen op school?' vraagt Niall verward. Harry en ik schieten al snel in de lach. 'Nee Niall, Prumm, de hoofddirectrice. Ze is nogal, eh, eng en streng, en mag mij niet echt.' leg ik uit. Hoewel Prumm de laatste tijd nogal rustig is. Al sinds ikde rol heb gekregen. Waarschijnlijk zag ze eindelijk in dat ik meer kan dan zij dacht. 'Oh...' zucht Niall. 'Maar dan nog, wij zijn One Direction, wie wil er mou geen beroemde BoyBand op hun school.' lacht hij. 'Nou,' begint Harry. 'Ik denk niet dat ze er echt wat om geeft. Anders liet ze het wel vaker toe. Ze had al moeite met mij. Ze liet me alleen toe omdat ik, tenminste dat denk ik, even een lesje moest leren. Maar zij was uiteindelijk niet eens degene die daarvoor zorgde.' Harry lacht naar mij. Wat is schat is hij toch ook.
'Laten we het gewoon proberen.' stelt Liam voor.

En dus die maandag in haar kantoor.
'Nee.' zegt ze bikkelhard met haar hoge stemmetje. 'Ach, kom op. Waarom niet!' roep ik. Harry houdt mijn schouders vast, zodat ik haar niet aan ga vallen. 'Geef me twee goede redenen.' zegt Prumm ongeïnteresseert. 'Nou, één: het is OneDirection. En twee: waarom niet!' 'Ik zei GOEDE redenen, miss Demi.' ze zet haar leesbrilletje af en kijkt me doordringend aan. 'Luister miss Demi, ik kan niet zomaar vier jongens aannemen. Dat gaat gewoon niet. Het zou ook oneerlijk zijn tegenover alle anderen die auditie hebben gedaan. Maar ik kan misschien iets anders regelen. Kom zometeen maar terug.' en dan tot mijn verbazing glimlacht ze naar me. 'Even over de voorstelling. Jullie waren goed. Beter dan ik eerst had verwacht dat jullie zouden doen. Jullie hebben me verrast, vooral omdat jullie in het begin zo, zo hatelijk tegen elkaar deden.' Ik voel dat ik een beetje rood word. Maar ik ben verblift van het compliment. Prumm heeft me zojuist gecomplimenteerd. PRUMM! Het is vreemd. Alsof ze zachter is geworden.
'Maargoed,' zegt Prumm. 'als jullie zometeen terug komen, heb ik misschien iets geregelt.' Harry en ik knikken braaf en lopen weg. Eenmaal weg uit haar kantoor zegt Harry:' Dat was vreemd.' Ik schiet gelijk in de lach bij het zien van zijn gezicht. 'Ja, nogal.' Ik kijk om en zie de jongens al zitten, helemaal vermomd. En dat is dus een vest met capuchon op en een zonnebril. Je kan ze nogsteeds herkennen. Ze hebben geluk dat het nog voor lestijd is. 'En?' vraagt Louis sneaky. 'Ze gaat proberen iets te regelen. Let's hope for the best.'