``32``

De deur wordt open getrapt en ik zie Sam en Dean staan. De Deanclown kijkt om en verdwijnt dan. ‘ben je oké?’ ik negeer de vraag. ‘de kinderen’ zonder er verder over na te denken ren ik naar boven. ‘Alex, blijf hier!’ ik negeer Dean en ren zo snel ik kan naar de kamers van de kinderen. Als ik bij de eerste kamer aan kom stop ik even en kijk behoedzaam de kamer in. De deur is half open. Beneden hoor ik de voetstappen van de broers. Ik stap de kamer in en zie de kleine jongen liggen. ‘Daniel’ fluister ik zachtjes. Hij doet zijn ogen open en ik schenk hem vluchtig een lach. ‘wek je broer en zus’ hij knikt en rent naar de gang. Als ik hem wil volgen gaat de deur met een klap dicht. Natuurlijk, hoe dom kan ik zijn. De clown die nog steeds veel op Dean lijkt staat voor de deur. Ik slik en pak me de rand van een van de kastjes vast. Ik moet me niet laten lijden door mijn angst. De clown laat nu zijn tanden zien. Mijn maag draait zich om. De tanden zijn scherp en er zit iets van bloed op. ‘waarom ben je Dean?’ breng ik uit. Mijn stem klinkt niet zo krachtig als ik had gehoopt. ‘dat is heel simpel’ klinkt het raspend. ‘de eerste avond, dat je weggehaald werd hier, ik zag hem wel. Ik weet wat hij voor je voelt.’ Verward vergeet ik even dat ik tegenover een moordlustige clown sta. ‘wat hij voor me voelt?’ herhaal ik. De clown verlaat zijn plek en komt op me af. Hij legt zijn hand op mijn schouder. ‘ooit, was ik zo verliefd op iemand. Dat ik voor haar zou willen sterven. Ik vraag me af of het liefde is. Of misschien wel haat’ hij boord zijn nagel in mijn schouder. Ik geef een gil. ‘weet je, jij bent misschien dan niet zo jong als de kinderen die ik het liefste wil. Maar ik denk dat jij bijna net zo puur bent’ hij likt over zijn lippen en ontbloot zijn tanden weer. ‘dat had je gedacht’ ik trek me los en val naar de deur. Ik weet zeker als dit over is dat ik nooit meer een clown wil zien. Mijn hand raakt de deur klink en ik draai hem om. ‘jongen hier!’ mijn stem stopt gelijk en ik ruik weer dezelfde geur die ik in het pakhuis rook. ‘welterusten’ hoor ik nog terwijl ik mijn ogen sluit.