Het is zaterdag ochtend, de eerste dag van de vakantie en de zon schijnt vel door het raam, en tijd om de hond uit te laten. "Nino, kom je jongen, we gaan even naar buiten" Roep ik door het huis. Ik hoor de poten over de vloer rennen en kijk naar de deur, waar hij heel snel tevoorschijn komt. Snel doe ik zijn riempje vast en lopen we naar buiten, naar het park. In het park maak ik hem los, zodat hij lekker verder kan rennen. En dat doet hij ook. Over het gras heen, naar de andere honden, om lekker te gaan spelen. Als ik om me heen kijk zie ik dat er een meisje naar me toe komt gelopen. Ze ziet er aardig uit, en ik lach daarom ook vriendelijk naar haar. Als ze bij me is komen staan, begint ze te praten. Natuurlijk praat ik gezellig mee, en het is nog een leuk gesprek ook. Na een tijdje met haar te hebben gepraat, moet ze naar huis. We zeggen gedach en ze loopt weg. Ik pak me Blackbarry uit me zak op te kijken hoe laat het is. Als ik zie dat het tijd is op te gaan, wil ik opstaan en Nino roepen. Maar als ik om me heen kijk zie ik hem nergens. Ik raak in paniet en weet even niet wat ik moet doen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen