Living forever 6.1

Max
Er was iets aan de hand, maar ik begreep niet wat. Iedereen gedroeg zich raar. Nathan die ineens heel vrolijk was en van iedereen scheen te houden, Jay die zo geheimzinnig deed, Siva die alles verdacht vond en Tom… nou ja die had dorst, maar dat was niet ongewoon.
Ik roerde door de pan met spaghettisaus en was zo bezig met mijn gedachten dat ik Nathan niet binnen hoorde komen.
‘Heb jij Tom gezien?’ vroeg hij rustig. Ik schrok me kapot en gooide zowat de pan met saus de lucht in.
‘Nathan!’ riep ik geschrokken. ‘Laat me niet zo schrikken.’ Ik lachte, maar Nathan niet.
‘Jay is ook weg,’ zei hij zachtjes. Ik keek hem verbaasd aan.
‘Weet Siva niet waar ze zijn?’ vroeg ik, maar Nathan schudde zijn hoofd.
‘Siva is ook niet thuis,’ fluisterde hij. Ik haalde de pannen van het vuur en zette het gas uit.
‘Laten we gaan zoeken,’ zei ik en ik wilde mijn jas pakken.
‘Ik heb ze gebeld en ben al door het bos geweest,’ zei Nathan. ‘Ze zijn nergens te bekennen.’ Ik voelde me ijskoud worden. ‘Ik wilde dit eigenlijk niet opbrengen, maar er is iets gaande en misschien moet je overwegen dat wanneer ze niet snel terug zijn je magie moet gebruiken.’
‘Zet alles alvast maar klaar,’ zei ik zachtjes. ‘Voor het geval dat.’ Nathan knikte en pakte uit een van de keukenkastjes een fles heilig water. Ik rilde wetend hoeveel pijn dat me kon doen, wetend dat ik het nodig zou hebben. ‘Hoe laat is het eigenlijk?’ Nathan liet me zijn horloge zien. Half elf, ik was heel de tijd uit het oog verloren.
‘Als ze voor 6 uur niet terug zijn voer ik een zoekritueel uit,’ mompelde ik en Nathan knikte.
‘6 uur,’ zei hij en hij liep naar de woonkamer om nog meer spullen voor het ritueel neer te zetten.