OO3 || The Challenge
The Challenge
Ze kwam aangelopen met lange sierlijke passen. Ze liep langzaam en keek glimlachend rond, zoals in een film.
Haar lange blonde haren waren gekruld vandaag en vielen in sierlijke golven over haar schouders. Haar felblauwe ogen keken glunderend rond en namen alle aandacht die ze kreeg in haar op.
Ze droeg net als iedereen het voorgeschreven uniform, maar haar stond het anders. Haar witte bloesje zat strakker en haar rokje zat tot haar middel waardoor het veel korter leek. De zwarte stof wapperde sierlijk om haar benen heen. Aan haar voeten droeg ze zwarte leren laarzen met hoge hakken.
Natuurlijk, Valerie zag er elke dag prachtig uit. Maar vandaag was er iets anders. Misschien lag het aan haar make-up, of aan haar sieraden. Er was iets anders, dat was duidelijk. En dat stak me. Ik weet niet of ze het expres had gedaan of niet, maar nu voelde ik me hier naast Sean een lelijke big. Ik keek even beschamend naar mijn All Stars en daarna naar Valerie’s prachtige verschijning.
Ze kwam op ons afgelopen met een grote glimlach op haar gezicht.
‘Hi guys’ zei ze glimlachend en ze gooide haar lange haar over haar schouder.
‘Hi Val’ zei Bobbie.
Ik was echt totaal vergeten dat hij ook nog bij ons stond. Een beetje beschaamd bedacht ik me dat hij net het gesprek tussen mij en Sean had gehoord.
Op dat moment ging de bel.
Groepjes leerlingen begonnen zich te verplaatsen naar de twee ingangen van de school. Ik en Bobbie hadden het eerste uur geschiedenis, dus wij moesten naar de westvleugel. Sean en Valerie hadden samen aardrijkskunde en moesten naar de oostvleugel.
‘Lets go!’ zei Bobbie en hij trok aan mijn arm.
Ik keek even naar Sean, die liep al weg en stak nog even zijn hand op.
‘Juul’ Valerie keek me doordringend aan. ‘In de pauze meisjestoiletten in de oostvleugel. Ik moet iets met je bespreken.’
Ik zuchtte opgelucht toen de bel na het tweede lesuur ging. Snel pakte mijn boeken en propte ze in mijn tas.
‘Vergeet niet dat ik volgende les jullie duo’s wil weten voor de komende scheikunde proef’ zei de leraar. Hij keek over zijn kleine ronde brilletje heen om te zien of de boodschap op de klas over kwam.
Ik stond op van mijn stoel en liep naar de deur. Ik pakte mijn telefoon uit mijn tas en keek op het schermpje of ik nieuwe berichten had. Net toen ik door de deurpost naar buiten liep botste ik tegen iemand aan. Mijn telefoon viel uit mijn hand en kletterde op de grond.
‘Kun je niet uitkijken?’ snauwde ik naar de persoon waar ik tegenaan gebotst was.
Ik bukte om mijn telefoon van de grond af te rapen.
’S-Sorry, ik had je niet zien staan.’
‘Kijk dan ook uit je doppen.’
Ik had mijn telefoon van de grond gepakt, gelukkig geen schade, en keek toen op naar de persoon waar ik tegenaan gebotst.
‘Sorry. Als je telefoon kapot is dan wil ik de schade wel vergoeden hoor.’
De persoon die voor me stond was Matthew.
‘Laat maar’ zei ik. ‘De schade valt mee.’
Snel liep ik langs Matthew heen.
Matthew was een jongen die bij mij in de klas zat. Een nogal aparte jongen. Hij zei bijna nooit iets en probeerde zo min mogelijk op de vallen. Dat lukte niet zo goed, want iedereen op school kende hem. Dat kwam waarschijnlijk doordat hij lang was, zeker 1.95 meter, en omdat hij de meest blauwe ogen had die ik ooit had gezien. Als hij je aankeek leek hij dwars door je heen te kijken. Mensen waren daarom misschien ook wel een beetje bang voor hem.
Matthew was best knap, maar niet op een manier zodat meisjes op hem vielen. Zijn donkerbruine was warrig en net iets te lang. Het bedekte de meeste tijd zijn ogen, waarschijnlijk deed hij dat expres. En hij was stil, ik wist niet of hij verlegen was of dat het iets anders was. Hij zei bijna nooit wat, en als hij iets zei dan kwam het er stotterend uit. Kortom, Matthew was niet bepaald een persoon dat goed in ‘ons groepje’ paste.
Ik bande Matthew uit mijn gedachte en liep door de school heen. Onbewust keek ik rond of ik Sean ergens zag, ook al wist ik dat ik hem niet zou tegenkomen. Hij had voetbaltraining.
Ik was ondertussen aangekomen bij de meisjestoiletten in de oostvleugel. Valerie was er nog niet, natuurlijk. Ze zorgde altijd dat ze als laatste aankam, zodat iedereen op haar moest wachten.
Ik checkte of de hokjes leeg waren en bekeek mezelf toen in de spiegel. Ik had mijn haar vandaag los hangen. Snel kamde ik er met mijn vingers doorheen om het een beetje leuk te krijgen. Daarna veegde ik een beetje uitgelopen mascara uit mijn ooghoeken. Ik wist zelf eigenlijk niet waarom ik dit deed, ik zou er naast Valerie toch uitzien als een zwerver.
Snel draaide ik me om toen iemand de deur van de toiletten opendeed. Het was Valerie.
‘Mooi je bent er al’ zei ze.
Ik knikte en leunde tegen de wasbak aan. ‘Waarom moest ik hier komen?’
Valerie negeerde mijn vraag. ‘Zijn alle hokjes leeg?’
Ik knikte.
Desondanks zwaaide van elk hokje de deur open. Na het laatste hokje keerde ze terug naar de spiegels. Ze plukte wat aan haar haar.
‘Val?’
‘Hmm?’
‘Je haar zit goed. Zeg nou wat er is.’
Valerie worp nog een laatste blik in de spiegel en draaide zich toen naar mij om.
‘Je weet wel wat er is.’
Ik keek haar niet begrijpend aan. ‘Nee’ zei ik.
Valerie draaide met haar ogen en kreeg toen een ondeugende glimlach rond haar lippen.
‘Nou…’ begon ze en ze draaide een pluk haar rond haar vinger. ‘Weet je onze afspraak nog?’
‘Welke afspraak?’ vroeg ik. ‘Doe is eens even duidelijk, ik heb geen idee waar je het allemaal over hebt.’ Ik begon me te ergeren. Dit schoot niet op en ik wilde nog even bij Sean’s voetbaltraining kijken voordat de pauze voorbij was.
‘Die afspraak van toen we dertien waren. Onze zogenaamde ‘kisspact’. Valerie keek me lachend aan.
Ik sloeg mijn armen over elkaar en trok een wenkbrauw op. ‘Ja, wat is daarmee?’
Toen Valerie en ik dertien waren hadden we iets bedacht. Elke keer als een van ons met een jongen had gezoend moest de ander een opdracht voor haar bedenken. Valerie had van ons tweeën de meeste opdrachten uitgevoerd. Zo had ik haar een keer haar haar bruin laten verven en mocht ze een week geen make-up op.
Ik zoende op mijn vijftiende voor het eerst met een jongen. Het was op vakantie en hij was Frans. Hij was mijn eerste (vakantie)vriendje. Ik was stapelgek op hem, hij hield er helaas wat meerdere meisjes op na.
Omdat ik met een gebroken hart terug kwam van vakantie had Valerie de opdracht afgeblazen. Vlak daarna werd ik verliefd op Sean en heb ik niet meer met een jongen gezoend, tot dit weekend dan. En omdat Valerie jongens afgezworen had waren we ermee gestopt.
‘Ik vind dat we dat weer op moeten pakken’ zei Valerie.
‘Waarom zouden we?’ vroeg ik.
Valerie haalde lacherig haar schouders op en schudde even met haar haar zodat haar krullen over haar schouders vielen. ‘Dat is toch grappig?’
‘Val, we zijn geen dertien meer.’
Valerie zuchtte met en rolde met haar ogen. ‘Wat ben je ook een zeikerd af en toe.’
‘Waar slaat dat nou weer op? Het is toch ook raar dat jij opeens een spelletje wil doen dat we vier jaar geleden bedacht hebben gewoon omdat het grappig is. Ik heb daar totaal geen zin in omdat het helemaal nergens op slaat!’ riep ik kwaad.
Ik had een stap naar voren gezet en stond nu voor Valerie. Ze keek met grote geschokte ogen op me neer.
‘Sorry hoor Juul, ik wist niet dat je boos werd. Maar ik had een leuke opdracht bedacht en het kan alleen maar in jouw voordeel werken.’
‘Hoezo?’
‘Je kunt zorgen dat het echt iets wordt tussen jou en Sean.’
Ik deed weer een stap naar achteren en leunde weer tegen de wasbak aan.
‘Vertel’ zei ik.
Valerie glimlachte geheimzinnig.
‚Luister…’
Reageer (6)
Tun tunn tunnnnnnn!
1 decennium geledenSnel verder! (:
1 decennium geledenNice
snel verder:9~
1 decennium geledenchill, snel verder. valerie is niet te vertouwen denk ik hoor
1 decennium geleden
1 decennium geleden