25. Revenge, C

Als ik de gang weer opkom, kijk ik in de spiegel... En schrik me te pletter. Mijn haar, mijn blauwe haar, is weg. Het haar op mijn hoofd is blond. Geschrokken trek ik een paar keer hard aan een lok, maar het is geen pruik. Ik loop de trap af, en Bel Elisa zet grote ogen op, terwijl April, de barvrouw, haar handen voor haar gezicht slaat. Begint ze nou te huilen? Elisa staat op en kijkt uit het raam. Ze opent het, buigt eruit, kijkt weer naar links en naar rechts. Ze sluit de luiken, doet het raam weer dicht, en vervolgens worden de gordijnen ook dichtgedaan. Mijn buurvrouw komt op me af, en begint te praten: 'Ga eens lekker zitten. Luister, wij, April en ik, weten niet alles. Wat we weten is het belangrijkste, maar het zijn enkel wat grove schetsen. We vermoeden dat je zus ontvoert is. Door dezelfde mensen die April ooit ook meegenomen hebben, net zoals mijn zus Alessia. Over die mensen weten we ook zo goed als niets maar we weten echter een paar belangrijke dingen, die we in de loop der jaren naast elkaar gelegd hebben. We zullen je vertellen wat we weten, en hoe we aan die kennis zijn gekomen. Het meeste komt, uiteraard, van April...' ik laat haar niet uitspreken. Mijn vraag klinkt onbeleefd, maar ik moet het weten. 'Hoe heb je April eigenlijk ontmoet? Ik bedoel, er zijn 7 miljard mensen op deze aarde, hoe komt het dat juist jullie elkaar zijn tegengekomen?'
Het antwoord komt niet van Elisa, April legt het me uit. Ze vertelt me dat zij eens, lang geleden ( en ik krijg niet te horen hoe lang), gevangen gezeten had. Dat ze verbannen was, omdat ze een kind verwachtte. Dat ze naar Parijs terug moest en daar, toevallig, haar beste vriendin ontmoet had. Ze onderhielden het contact, elke vakantie bezochten ze elkaar. Vaak hier in Parijs, in dit café, niemand die het verder zag. Alleen mensen zoals zij, voor de 'normale' mensen was de hele wijk hier niet te zien. En magie bestaat, sommige mensen hebben meer dan anderen. Wij, April en Elisa en Francisca en ik, we hebben allemaal magie. Het klinkt geweldig, als iets uit een boek. Of een film, zoiets waarin alles mogelijk is en waarin de hoofdpersonages nooit bang zijn. En alles schijnen te snappen. En daar zit het verschil: Ten eerste ben ik bang, bang dat ze mijn tweelingzus iets aandoen, bang dat ze ons ontdekken, bang dat ik mezelf iets aandoe, en, om een lang verhaal kort te maken, bang voor de toekomst. Iets waar personen in boeken, of films, nooit op betrapt kunnen worden. Ten tweede snap ik er helemaal NIKS van.