Hoofdstuk 15.

'Waarom doet hij nou zo?' snikt Shin zacht en hij begraaft zijn gezicht in mijn t-shirt.
Ik klop geruststellend op zijn schouder.
Shin is al een tijdje verliefd op Yu. Het arme kind komt steeds bij mij uithuilen. Dan klaagt hij over zichzelf. Hoe stom en lelijk hij wel niet is, en dat hij toch geen kans maakt bij Yu...
Als ik dan zeg dat het niet waar is, gelooft hij me niet.
'Je kent Yu toch, die maakt áltijd de eerste stap als hij iemand leuk vindt...' jammert Shin. 'Hij haat me gewoon...'
'Het zal me niets verbazen als Yu verliefd op je is... zie je niet hoe hij naar je kijkt?'
Ik wiebel een paar keer met mijn wenkbrauw.
'Neehee...' huilt Shin. 'Je ziet spoken, Kir. Hij ziet niets in mij en ik zet hem dus gewoon uit mijn hoofd...'
Ik schud mijn hoofd. 'Come on, Shin. Waag de gok gewoon. Doe nou niet zo moeilijk.'
Shin zucht. 'Nee... ik zet Cinema Bizarre niet op het spel. Never.'
Hij laat me los en loopt resoluut de kamer uit.
Ik móét eens met Yu praten.