Living forever 5.3

Nathan

Ik zag Max en Jay al bij de lockers staan en was verbaasd dat Tom en Siva er niet waren. Max keek bezorgd naar Jay en zei wat.
‘I’m fine!’ zei Jay en aan zijn toon te horen had hij het al 5 keer gezegd en iedere keer gelogen.
‘Waar zijn Siva en Tom?’ vroeg ik. Jay haalde zijn schouders op. ‘En wat is er fine?’
‘Heb het gewoon een beetje benauwd,’ zuchtte Jay. ‘En heb hoofdpijn, kan gebeuren.’ Ik knikte aarzelend. Toen ging Max telefoon. Ik kon een lach niet onderdrukken toen hij boos uitviel in de telefoon.
‘Dat is niet nodig. Jay is hier, hij staat naast me,’ zei Max verbaasd. Hij gaf de telefoon aan Jay en keek me verbaasd aan.
‘Ze waren bezorgd en konden me niet vinden in school,’ zei Jay schouder ophalend. ‘Ik moet mijn spullen nog uit het lokaal halen.’
‘Hier zijn ze,’ zei een best mooi meisje ineens. Ze gaf hem zijn tas.
‘Is Siva er niet?’ vroeg haar vriendin naast haar een beetje teleurgesteld. Ik kon het niet laten te grijnzen.
‘Wij geven hem de spullen wel… ehm…’ zei Max.
‘Amy,’ zei het meisje die Jays spullen had gehad. ‘En dit is Tessa.’ Tessa gaf Mac Siva’s spullen en samen liepen ze weer weg.
‘Dat was… raar,’ zei Max uiteindelijk. Jay en ik schoten in de lach en lachen nog altijd dubbel van het lachen toen Tom en Siva binnenkwamen.
‘Je spullen Siva,’ zei Max.
‘Met liefde voor je opgehaald,’ zei Jay en we moesten nog harder lachen.
‘O, Dankjewel,’ zei hij terwijl hij zijn spullen aanpakte.
‘Je moet ons niet bedanken,’ zei ik schaterlachend.
‘Nee, niet ons,’ zei Jay. Siva keek ons verward en verbaasd aan. We schoten weer in de lach en Max lachte mee. ‘Wat heb ik gemist?’
‘Twee meisjes kwamen jullie spullen brengen,’ legde Max uit.
‘En Tessa leek heel teleurgesteld dat je er niet was,’ zei Jay. Siva keek hem raar aan en Max kneep hem lachend in zijn oor.
‘Dit word je eerste vriendinnetje,’ zei hij lachend.
‘Ooh, Siva word eindelijk een echte man!!’ zei Jay. Siva keek ons droog en geërgerd aan.
‘Ik ga alvast naar de les,’ bromde hij en hij draaide zich om.
‘Vergeet Tessa niet te bedanken,’ zei ik, wetend dat hij me kon horen door zijn verscherpte zintuigen.