10: flashback

*flashback*
-Feliz 16 jaar en Cat 15 jaar-
"Waarom heb je nooit verteld dat je kan zingen?" vroeg Cat na de muziek les, "omdat ik het niet kan" was mijn simpele antwoord. Na een discussie onder 2 lesuren waren we eruit gezet bij wiskunde het 3e lesuur na muziek en ook onze laatste les van de dag. "wat wil je nu met deze discussie bereiken Cat?" vroeg ik lichtelijk geïrriteerd, "Dat je inziet dat je kan zingen, er iets mee doet, beroemd wordt en dan word ik jouw styliste" ratelde ze vrolijk verder. "bij deze beloof ik dat als ik beroemd wordt dat jij mijn styliste mag worden, als je een opleiding gedaan heb" zei ik, "je vergeet een klein detail" zei ze. Ik keek haar verbaasd aan "wat dan?" vroeg ik, "dat je er iets mee gaat doen" zei ze serieus. Ik dacht even na over wat ik moest doen dan, "ik weet het, ik heb een idee!" gilde Cat over het hele plein heen. Ik zuchtte diep en stapte op de fiets, "vertel..." zei ik voorzichtig, bang voor wat Cat nu al verzonnen had. Haar ideeën waren vaak nogal uitbundig, leuk dat wel maar niet om uit te voeren. "we vragen Gio om hulp, met zijn apparatuur kan hij makkelijk een demo opnemen met jou" zei ze trots op haar idee, het was een goed idee op een klein detail na "alsof Gio wilt helpen, jullie hebben altijd ruzie en dan zal hij een vriendin van jou wel willen helpen?" vroeg ik. Cat schoot in de lach en lachte zo hard dat ze van haar fiets af stapte en even ging zitten, ik keek haar verward aan. Toen ze was uit gelachen veegde ze de tranen weg, "Ik weet wel zeker dat hij dat doet" zei ze zelfverzekerd. Ik pakte een flesje drinken uit mijn tas en nam een grote slok, aangezien het erg warm was. "want mijn broertjelief heeft volgens mij een lichte, nouja grote crush op jou" zei ze, ik proestte mijn drinken uit en keek haar met grote ogen aan. "je maakt een grapte zeker?" zei ik na een lange stilte, ik liet me naast Cat in het gras vallen. De mensen die langs fietsten keken ons raar aan, maar dat maakte ons niks uit. "Maar waarom denk je in godsnaam dat jou broer mij leuk vind?" vroeg ik, "ik zie hoe hij naar je kijkt. Maar we proberen het dalijk wel uit" zei Cat met een blik die mij niet beviel.
Net toen we verder naar Cat haar huis fietsten, begon het uit het niets te stort regenen. We fietsten zo snel als we konden en kwamen als 2 verzopen katjes bij Cat thuis aan.
"ik pak even iets droogs voor ons, er is nog niemand thuis dus je kan je gewoon hier omkleden" zei Cat die naar boven liep voor droge kleding. Ik keek in de grote spiegel die in de woonkamer hing, mijn haar was doorweekt, mijn witte blousje ook en die scheen nu ontiegelijk door. Ik hoorde de voordeur dicht slaan en knoopte snel mijn blousje weer dicht.