Hoofdstuk 2

"Wat moet ik doen als ze er niet meer is? Ik zal alleen zijn...Ik kan op niemand meer terugvallen... Ik hou van haar zoals ik nog nooit van iemand gehouden heb." begint Jack hopeloos zijn verhaal. "Rustig Jack, loop niet zo hard van stapel. Vooreerst zal je niet alleen zijn, je hebt vrienden en familie op wie je zal kunnen rekenen. Zelfs de fans zullen je steunen. Vergeet ook niet dat ze nog steeds in leven is. Zolang jij er blijft in geloven dat ze er zal uitkomen, is de kans groot dat het ook zo zal zijn." probeer ik hem duidelijk te maken. "U heeft haar auto niet gezien, zoveel is duidelijk. Dat ze nog leeft is al een mirakel op zich. Het zou een heel groot mirakel zijn moest ze uit de coma ontwaken. Zoiets is gewoon onmogelijk." Hulpeloos staart hij voor zich uit. "Weet u... ze is mijn alles, ze is mijn Lily. Mijn dag kan niet meer stuk als ik 's ochtends wakker word en haar gezicht zie.Als ze daar zo rustig ligt te slapen. En dan haar lach... haar ogen... haar blonde haren... ze is zo perfect dat ik haast niet begrijp waarom ze mij kiest uit alle jongens." vertelt hij met een glinstering in zijn ogen.

Na een uur te praten lijkt het wel alsof er een hele last gevallen is van zijn schouders. Het lijkt wel alsof hij een beetje herleeft. Maar als je goed kijkt, zie je de pijn, de angst, maar ook de liefde in zijn ogen. Lily moet wel geluk hebben met zo'n jongen. Zo vind je er geen twee.

"Bedankt voor de babbel, dokter. Het heeft me goed gedaan om alles eens te kunnen vertellen." biecht Jack op na het spreekuur. "Geen probleem, Jack. Als je ooit nog eens de nood hebt om eens te praten, mag je altijd een afspraak maken." Dankbaar knikt hij en verlaat dan mijn kantoor.