Chapter Seventeen.

Willow Anderson.

Dagen en nachten lag ik in bed, te piekeren en me ellendig te voelen, terwijl ik daar het recht niet eens toe had; Oliver was degene die zich ellendig mocht voelen, maar hij zei steeds zijn Quidditch trainingen af om bij me te zijn en me alles makkelijk en naar mijn zin te maken.
Ik verdiende dit niet, ik verdiende hém niet.
Ik had hem pijn gedaan, dat wist ik gewoon zeker, ook al liet hij niks zien, maar toch deed hij alsof hij de schuldige was.
En ik wist gewoon echt niet wat ik moest doen, wie ik moest kiezen. Ondertussen was ik veranderd in een wrak. Een hartenbrekend wrak.
Elke avond, maar dan ook echt élke avond, lag Oliver naast me, en bleef maar door mijn haar strelen tot ik in slaap viel. Zelfs als ik met mijn rug naar hem toe lag.
We spraken bijna geen woord meer. Als hij iets vroeg knikte ik of schudde ik mijn hoofd, en andersom ging dat bijna net zo. Na een paar dagen deed Oliver zich ook geen moeite meer om te praten, met mij viel het gesprek toch al gauw dood.

Ik had mijn keuze gemaakt, en hoe erg ik het ook vond, ik moest het hem vertellen. Ik ging kapot aan de zenuwen, maar nu stond ik dan toch tegenover hem, trillend op mijn benen, klaar om het te vertellen.
'Ik hou van je, echt waar,' zei ik, naar de grond starend. 'Maar dit gaat zo echt niet langer...'

Oké, sorry voor die cliffhanger, mihih, maar zoals velen van jullie weten, houd ik daar van! Oké oké mag ik even fangirlen?

Alexander Ludwig heeft 2 keer tegen me gepraat! YEAAHH!! Ja oké het was een simpel ''hello'' maar dat liet mijn hart wel stilstaan hoor..

En dan nog het aller super mega gaafste in de hele wereld...

LOUIS CORDICE HEEFT TWEE KEER TEGEN ME GEPRAAT! Maar dan ook écht gepraat! Geen hello, echt een hele zin! TWEE KEER! Enenenenenen hij heeft me 3 keer ge RT, en de enige Favorite op zijn Twitter is MIJN tweet, mwuahaha! En hij VOLGT ME! OMFG! En hij heeft me geaccepteerd op FACEBOOK! GAAN WE NU TROUWEN? Hoop van wel.. Want wie wil dit nu niet in zijn bed vinden? En Tom Felton mag er ook wel bij, hoor, geen probleme mee. Ga ik te ver? Ik ga te ver, ik zie het al. Oké, uh.. doei?